1Efa mihareraka ny fofon’aiko,
efa milopilopy ny androko;
ny fasana sisa mba ho ahy.
2Voahodidina mpaneso aho,
misokatra ny masoko eo anoloan’ny fanevatevany ahy.
3Ry Andriamanitra ô, aoka ny tenanao ihany no hiantoka ahy aminao,
fa iza indray moa no hety hitehaka ny tanako?
4Ny fony efa nohidinao tsy handray ny fahendrena,
ka aza avelanao hisandratra ireo.
5Misy miantso ny sakaizany hiara-kizara aminy
nony efa mihareraka ny mason’ny zanany.
6Efa nataony fihomehezan’ny firenena aho;
ilay olona fandrora amin’ny tavany aho.
7Voasaron’ny alahelo ny masoko,
hoatra ny aloka sisa ny rantsam-batako rehetra.
8Talanjona amin’izany ny olona mahitsy fo;
ary tezitra amin’ny tsy mivavaka ny tsy manan-tsiny.
9Ny olo-marina anefa mifikitra mafy amin’ny lalany
ary izay madio tanana miezaka amin-kerim-po tokoa.
10Fa avia indray àry ianareo rehetra, avia;
dia tsy hahita olon-kendry iray aminareo va aho?
11Lany ity ny androko, foana ny hevitra voakasako;
dia ireo hevitra mba nolalaiko indrindra.
12Ny alina ataony ho andro,
eo anatrehan’ny haizina, lazainy ho efa akaiky ny fahazavana;
13Na dia miandry aza aho, ny Seoly no fonenako;
ao amin’ny haizina no amelarako ny fandriako.
14Hoy aho tamin’ny fasana: ‹Raiko ianao›;
ary tamin’ny kankana: ‹Reniko sy anabaviko ianareo›.
15Nankaiza ny fanantenako?
Iza no afa-kahita ny fanantenako?
16Nidina any am-bavahadin’ny Seoly izy;
raha mba mahita fitsaharana ahay mantsy, any amin’ny vovoka!»
Who We AreWhat We EelieveWhat We Do
2025 by iamachristian.org,Inc All rights reserved.
