1 Eg kunngjer dykk, sysken, det evangeliet som eg forkynte dykk, som de òg tok imot, som de òg står støe i.
2Ved det blir de frelste, så sant de held fast på ordet slik eg forkynte det for dykk; elles blir det til inga nytte at de kom til trua.
3og at han synte seg for Kefas og deretter for dei tolv.
6Så synte han seg for meir enn fem hundre sysken på ein gong. Dei fleste av dei lever enno, men nokre har sovna inn.
7Sidan synte han seg for Jakob, så for alle apostlane.
8Og aller sist synte han seg òg for meg, eg som berre er eit ufullbore foster.
9Men no er Kristus oppstaden frå dei døde. Han er førstegrøda av dei som har sovna inn.
21Kvifor lèt somme seg døypa for dei døde? Dersom døde ikkje står opp, kvifor lèt somme seg då døypa for dei?
30Og kvifor set vi oss i fare kvar time på dagen?
31
for i morgon døyr vi!
33 Far ikkje vill!
«Dårleg selskap øydelegg gode vanar.»
34 Slik står det skrive: Det første mennesket, Adam, vart til ei levande sjel. Den siste Adam vart ei ånd som gjev liv.
46Det åndelege var ikkje det første, men det sjelelege. Så kom det åndelege.
47
55
Død, kvar er din siger?
56 Rom 7,7ff Brodden i døden er synda, og krafta i synda er lova.
571 Joh 5,5Men Gud vere takk som gjev oss siger ved vår Herre Jesus Kristus!
58Difor, mine kjære sysken, ver støe og urikkelege. Ta stadig rik del i Herrens gjerning! For de veit at i Herren er ikkje arbeidet dykkar nyttelaust.
Who We AreWhat We EelieveWhat We Do
2025 by iamachristian.org,Inc All rights reserved.
