Klagesongane 1 - Bibel 2011 - Bibelselskapet(Bibel2011)

Første songAlefא

1 Einsam sit ho,

den folkerike byen.

Ho har vorte enkje,

den store mellom folka.

Dronninga mellom landa

har vorte slave.

Betב

2 Ho græt om natta,

kinnet er vått av tårer.

Ingen av elskarane

trøystar henne.

Venene har svike,

dei har vorte fiendar.

Gimelג

3 5 Mos 28,65 Juda drog i eksil

etter naud og slaveri.

Ho bur mellom folka,

finn ikkje kvile.

Dei som jaga, tok henne att

der det var trongast.

Daletד

4 Jes 3,26; Jer 14,2 Vegane til Sion sørgjer,

ingen kjem til festane.

Byportane ligg aude,

prestane sukkar.

Ungjentene klagar,

sjølv har ho bitter sorg.

Heה

5 5 Mos 28,43f Motstandarane har vorte herrar,

fienden lever trygt.

Herren har late henne lida

for hennar mange synder.

Fienden dreiv småborna

framfor seg som fangar.

Wawו

6Dotter Sion mista

all si prakt.

Hovdingane hennar likna hjortar

som ikkje finn beite.

Kraftlause gjekk dei

framfor han som jaga.

Zajinז

7Jerusalem minnest, heimlaus, i naud,

fortids prakt.

Folket fall for fiendehand,

ingen hjelpar fanst.

Fienden såg på og lo

medan ho gjekk under.

Hetח

8 Esek 16,37 Jerusalem har synda grovt,

difor er ho urein.

Alle som æra henne,

foraktar henne,

dei har sett henne naken.

Ho stønnar og snur seg bort.

Tetט

9 Jes 47,7; Luk 19,42 Ureinskapen viste på kappa,

ho tenkte ikkje det skulle enda slik.

Djupt sokk ho,

ingen trøysta henne.

Herre, sjå mi naud,

fienden triumferer!

Jodי

10 5 Mos 23,3; Neh 13,1; Sal 79,1; Apg 21,28 Fienden greip

etter skattane hennar.

Ho såg folkeslaga

gå inn i heilagdomen,

dei du nekta å koma

inn i di forsamling.

Kafכ

11Alt folket hennar stønnar

medan dei leitar etter brød.

Dei byter skattar mot mat

for å berga livet.

Sjå, Herre, sjå hit!

Eg er forakta.

Lamedל

12 Dan 9,12 Sjå hit,

de som går forbi på vegen.

Finst det ei smerte som mi,

den som har råka meg?

Den lèt Herren meg lida

på sin brennande vreidedag.

Memמ

13Han sende eld frå det høge,

lét han herja i knoklane mine.

Han sette ut nett for føtene

og lét meg vika tilbake.

Han har gjort meg til ei øydemark,

heile tida er eg sjuk.

Nunנ

14 Sal 38,5 Med handa knytte han syndene mine i hop,

dei vart bundne saman til eit åk.

Dei låg over nakken på meg,

og kreftene svikta.

Herren gav meg i hendene

på folk eg ikkje kunne stå meg imot.

Samekס

15 2 Krøn 36,17; Jes 63,3; Op 19,15 Herren vraka

alle mine krigarar.

Han ropa ut for meg ei høgtid

då mine unge menn skulle knusast.

I vinpressa trakka Herren ned

jomfrua, dotter Juda.

Ajinע

16 Jer 9,1; 14,17 Difor græt eg,

tårene strøymer frå auga.

Den som kan trøysta og berga mitt liv,

er langt borte frå meg.

Borna mine ligg forlatne,

fienden var for sterk.

Peפ

17Sion rette ut hendene,

ingen trøysta henne.

Herren gav påbod om Jakob,

fienden omringa han.

Då vart Jerusalem

urein for dei.

Tsadeצ

18 Dan 9,7ff Herren er rettferdig.

Eg hadde trassa det han sa.

Høyr då på meg, alle folk,

sjå kor eg lid!

Unge jenter og gutar

måtte gå i fangenskap.

Qofק

19 1,2.11 Eg ropa på elskarane mine,

dei sveik meg.

Prestane mine og dei eldste

døydde i byen.

Dei leita etter mat

så dei kunne berga livet.

Resjר

20 5 Mos 32,25; Jer 4,19; 9,21 Sjå, Herre, eg er i naud.

Magen er uroleg,

hjartet vrid seg.

For eg var full av trass.

Ute har sverd gjort meg barnlaus,

inne rår døden.

Sjinש

21 Jer 51,35 Dei høyrer at eg sukkar,

ingen trøystar meg.

Alle fiendar høyrer om mi ulukke og gleder seg.

Men det var du som stod bak.

Dagen du ropa ut, lét du koma.

Men det skal gå med dei som med meg.

Tawת

22Du må merka deg

all deira vondskap!

Gjev dei att slik du gav meg att

for alle syndene mine.

For sukkane er mange,

og hjartet mitt er sjukt.