II. Timotheus 2 - Welsh Translation by Thomas Briscoe 1894 (New Testament, Job, Psalms, Proverbs and Isaiah, and selections from Genesis and Exodus)

1Tydi, gan hyny, fy mhlentyn, ymnertha yn y gras y sydd yng Nghrist Iesu,

2a’r pethau a glywaist genyf trwy lawer o dystion, y rhai hyn dyro at ddynion ffyddlawn, y rhai a fyddant abl i ddysgu eraill hefyd.

3Cydoddef gystudd ynghyda mi, megis milwr da i Grist Iesu.

4Nid yw neb, pan yn milwrio yn ymblethu yng ngorchwylion y bywyd hwn, fel i’r hwn a’i dewisodd yn filwr y rhyngo fodd.

5Ac os yn y campau yr ymdrecha neb, ni choronir onid yn gyfreithlawn yr ymdrecha.

6I’r amaethydd y sy’n llafurio, y mae rhaid yn gyntaf gael rhan o’r ffrwythau.

7Ystyria pa beth yr wyf yn ei ddywedyd, canys rhydd yr Arglwydd i ti ddeall ym mhob peth.

8Cofia Iesu Grist, wedi Ei gyfodi o feirw, o had Dafydd, yn ol fy Efengyl,

9yn yr hon yr wyf yn goddef cystudd hyd rwymau, megis drwg-weithredwr, eithr gair Duw ni rwymwyd.

10O achos hyn pob peth yr wyf yn ei oddef er mwyn yr etholedigion, fel y bo iddynt hwy hefyd gael yr iachawdwriaeth y sydd yng Nghrist Iesu, ynghyda gogoniant tragywyddol.

11Credadwy yw’r ymadrodd, Canys os buom feirw gydag Ef, byw fyddwn hefyd gydag Ef;

12os goddef yr ydym, teyrn-aswn hefyd gydag Ef; os gwadwn Ef, Yntau hefyd a’n gwad ni;

13os anffyddlawn ydym, Efe a barha yn ffyddlawn, canys gwadu Ei hun ni all Efe.

14Y pethau hyn dwg i’w cof, gan orchymyn iddynt, ger bron yr Arglwydd, nad ymrysonont â geiriau, am yr hyn nad yw dda i ddim, i ddadymchweliad y rhai sy’n clywed.

15Bydd ddyfal i roddi dy hun yn brofedig i Dduw, yn weithiwr heb achos bod a chywilydd arno, yn iawn-rannu gair y gwirionedd.

16Ond yr halogedig wag-seiniau gochel; canys i fwy o annuwioldeb yr ant rhagddynt;

17a’u gair hwynt, fel cancr y bwytty; o’r rhai y mae Humenëus a Philetus;

18y rhai, o ran y gwirionedd, a fethasant daro’r nod, gan ddywedyd fod yr adgyfodiad eisoes wedi digwydd,

19a dadymchwelyd ffydd rhai y maent. Er hyny, sail ffurf Duw sy’n sefyll, a chanddo y sel hon, Edwaen yr Arglwydd y rhai sydd eiddo Ef, ac, Ymaith oddiwrth anghyfiawnder safed pob un sydd yn enwi enw’r Arglwydd.

20Ond mewn tŷ mawr nid oes yn unig lestri o aur ac o arian, eithr hefyd o bren ac o bridd, a rhai i anrhydedd a rhai i ddianrhydedd.

21Os, gan hyny, y glanha neb ei hun oddiwrth y rhai hyn, bydd yn llestr i anrhydedd, wedi ei sancteiddio, yn gymmwys i’r meistr, i bob gwaith da yn ddarparedig.

22Ond chwantau ieuengctid, ffo oddiwrthynt, a dilyn gyfiawnder, ffydd, cariad, heddwch, ynghyda’r rhai sy’n galw ar yr Arglwydd o galon bur.

23Ond y cwestiynau ynfyd ac annysgedig, gochel, gan wybod y cenhedlant ymrafaelion;

24a gwas yr Arglwydd ni ddylai ymrafaelio, eithr bod yn dirion tuag at bawb, yn athrawus, yn dioddef drygau,

25mewn addfwynder yn cyweirio y rhai sy’n gwrthwynebu, os ysgatfydd y rhydd Duw iddynt edifeirwch i wybodaeth y gwirionedd,

26ac ymsobri allan o fagl diafol, ar ol eu cymmeryd yn gaeth ganddo i’w ewyllys ef.