Eshaiah 42 - Welsh Translation by Thomas Briscoe 1894 (New Testament, Job, Psalms, Proverbs and Isaiah, and selections from Genesis and Exodus)

1 Wele Fy ngwas, cynhaliaf ef:

Fy etholedig, ynddo yr ymhyfrydodd Fy enaid;

Rhoddais Fy yspryd arno,

Barn i’r cenhedloedd a ddwg efe allan;

2Ni waedda, ac ni ddyrchafa (lais),

Ac ni phair glywed yn yr heol ei lef;

3Corsen ysig ni ddryllia efe,

A llîn egwan (lamp) ni ddiffydd;

Mewn gwirionedd y dwg efe allan farn.

4Ni phalla ac ni ddryllir ef

Hyd oni osodo ar y ddaear farn,

Ac am ei gyfraith ef y bo’r tiroedd pell yn disgwyl.

5Fel hyn y dywed Y Duw, Iehofah,

Creawdydd y nefoedd a’i Hestynydd,

Lledydd y ddaear a’i chnwd,

Rhoddydd anadl i’r bobl arni

Ac yspryd i’r rhai a rodiant ynddi;

6Myfi Iehofah a’th elwais mewn cyfiawnder,

Ac ymaflaf yn dy law, ac y ’th gadwaf,

A rhoddaf di yn gyfammod y bobl, ac yn oleuni y cenhedloedd:

7I agoryd llygaid y deillion,

Ac i ddwyn allan o garchar y rhai mewn rhwymau,

Ac allan o dŷ ’r geol y rhai a eisteddant mewn tywyllwch.

8Myfi Iehofah, hwn (yw) Fy enw;

A’m gogoniant i arall nis rhoddaf,

Na ’m mawl i ddelwau cerfiedig.

9Y (prophwydoliaethau) o’r blaen, wele, hwy a ddaethant i ben,

A phethau newydd (wele) Myfi yn eu mynegi,

Cyn iddynt dorri allan yr wyf yn eu hadrodd i chwi.

10Cenwch i Iehofah gân newydd,

Ei fawl Ef o eithaf y ddaear,

Y rhai a ddisgynwch ar y môr ac a i llenwwch,

Y tiroedd pell a’u trigolion.

11Dyrchafed y diffaethwch a’i ddinasoedd (eu llef)

Y maes-drefi preswylfa Cedar;

Llawen-ganed preswylwŷr y graig,

O ben y mynyddoedd bloeddied hwy.

12Rhodded hwynt i Iehofah ogoniant,

Ai fawl Ef yn y tiroedd pell myneged hwy.

13 Iehofah, fel gwrol-ddyn, a aiff allan,

Fel gwr rhyfelawg y cyffry Efe eiddigedd;

Efe a rua, Ië, Efe a waedda,

Yn erbyn Ei elynion Efe a ymŵrola.

14Tewais er ys talm; ai am byth y tawaf,

Ac yr ymattaliaf? Fel gwraig yn esgor mi a lefaf,

Dyheuaf a chryf-anadlaf ynghŷd.

15Diffaethaf y mynyddoedd a’r bryniau,

A’u holl wellt a wywaf;

A gwnaf yr afonydd yn lloedd trigfanawl,

A’r llynnoedd a sychaf.

16Gwnaf i’r deillion fyned ar hŷd ffordd nad adnabuant,

Ac ar hŷd lwybrau nad adnabuant Mi a wnaf iddynt dramwy,

Gwnaf dywyllwch o’u blaen hwynt yn oleuni,

A’r ffyrdd ceimion yn uniawn:

Hyn yw’r pethau a’r a wnaf iddynt, ac ni adawaf hwynt.

17Troir yn eu hol, a gwaradwyddir â gwaradwydd, y rhai a ymddiriedant mewn delw gerfiedig,

Y rhai a ddywedant wrth y ddelw dawdd, “Chwi (yw) ein Duwiau ni.”

18Chwi fyddariaid, gwrandêwch,

A chwi ddeillion, edrychwch i weled!

19 Pwy (sydd) ddall ond Fy ngwais i?

Neu fyddar fel (y rhai) yr anfonaf Fy nghennad (attynt?)

Pwy mor ddall a’u llywiawdwŷr,

A dall fel gwas Iehofah?

20Gwelaist bethau lawer, etto nid ystyri;

Yr wyt â 2chlustiau 1agored, etto ni wrandewi.

21 Iehofah a fu radlawn er mwyn Ei gyfiawnder,

Mawrhâodd Ei fawl, ac a’i gwnaeth yn anrhydeddus.

22Ond y rhai hyn (sydd) bobl a yspeiliwyd ac a anrheithiwyd;

Maglwyd y dewisedig ieuaingc oll,

Ac mewn carchardai y cuddiwyd hwynt;

Aethant yn yspail ac nid (oedd) waredydd,

Yn anrhaith ac nid (oedd) a ddywedai “Dyro yn ol.”

23Pwy yn eich mysg a wrendy hyn,

A ystyr, ac a ufuddhâ o hyn allan?

24Pwy a roddes 2Iacob yn 1anrhaith,

Ac Israel i’r yspeiliwŷr?

Onid Iehofah, yr hwn y pechasant i’w erbyn.

Ac ni fynnent yn Ei ffyrdd Ef rodio,

Ac nid ufuddhâent i’w gyfraith?

25Am hynny y tywalltodd Efe arno angerdd Ei ddigter, a chryfder rhyfel;

(Yr angerdd) a ennynodd fflam oddi amgylch, ond ni wybu yntau,

A llosgodd ef, ond nid ystyriodd yntau.