Eshaiah 22 - Welsh Translation by Thomas Briscoe 1894 (New Testament, Job, Psalms, Proverbs and Isaiah, and selections from Genesis and Exodus)

1 yr ymadrodd ynghylch glyn gweledigaeth (Ierwshalem).

Beth (a ddarfu) i ti yn awr am it’ ddringo yn hollol ar nennau’r tai?

2 O derfysg y llanwyd

Y ddinas drystiawg, y ddinas lawen.

Dy laddedigion nid lladdedig â chleddyf (ydynt,)

Na meirw mewn rhyfel.

3Dy holl dywysogion a grwydrasant ynghŷd, oddiwrth y bwa yr ymadawsant,

A’r rhai oll a gafwyd ynot a rwymwyd ynghŷd, ym mhell yr aethant.

4Am hynny y dywedais, Edrychwch oddi wrthyf, mi a wylaf yn chwerw,

Na lafuriwch i’m cysuro am ddinystr merch fy mhobl.

5O herwydd diwrnod blinder a mathru a dyrysni (yw)

Gan yr Arglwydd, Iehofah y lluoedd, ynglyn gweledigaeth,

Yn difurio ’r gaer, a’r gwaeddi (sydd) hyd at y mynyddoedd.

6Ac Elam sy’n dwyn y cawell saethau,

Gyda cherbydau dynion, a gwŷr meirch;

A Cir a ddinoethodd y darian.

7A bydd, dy ddyffrynoedd dewisol a lanwir o gerbydau,

A’r gwŷr meirch gan ymfyddino a ymfyddinant tua ’r porth.

8

9A rhwygiadau dinas Dafydd a gewch weled, mai aml (ydynt),

A chwi a gesglwch ddyfroedd y llyn isaf;

10A thai Ierwshalem a rifwch,

A chwi a dynnwch i lawr y tai i gadarnhâu ’r mur;

11A llynn a wnewch chwi rhwng y ddau fur

I ddyfroedd yr 2hen 1bysgodlyn;

Ond nid edrychwch at Wnaethurwr (y peth) hyn,

A’r Hwn, a’i lluniodd ef er ys talm, nid ystyriwch.

12A gwahoddodd yr Arglwydd, Iehofah y lluoedd, yn y dydd hwnnw

I wylofain, ac i alarnad,

Ac i foeledd, ac i ymwregysu â sach-lïain;

13Ond wele lawenydd a gorfoledd,

Lladd gwartheg, a lladd defaid,

Bwytta cig, ac yfed gwin, (gan ddywedyd)

Bwyttâwn ac yfwn, canys y foru y byddwn feirw.

14A datguddiwyd yn fy nghlustiau lais Iehofah y lluoedd;

Yn ddïau ni wneir cymmod am yr anwiredd hwn hyd oni byddoch feirw,

Medd yr Arglwydd, Iehofah y lluoedd.

15Fel hyn y dywed yr Arglwydd, Iehofah y lluoedd, Cerdda, dos at y trysorydd hwn, at Shebna, yr hwn (sydd) ben-teulu, a dywed wrtho,

16Beth (sydd) i ti yma, a phwy (sydd) gennyt ti yma,

Am i ti naddu it’ dy hun yma fêdd?

O yr hwn sydd yn naddu yn uchel fêdd,

Ac yn trychu yn y graig ei drigfa!

17Wele Iehofah a’th deifl di allan

 thafliad grymmus, ac a’th orchuddia di gan dy orchuddio.

18Gan dreiglo Efe a’th dreigla di â threigliad,

Fel pel, i wlad ehang o fesur;

Yno y byddi farw, ac yno y bydd cerbydau dy ogoniant

Yn warth i dŷ dy feistr.

19A Mi a’th yrraf di o’th sefyllfa,

Ac o’th swydd y’th ddadymchwelaf.

20A bydd yn y dydd hwnnw,

Y galwaf ar Fy ngwas

Elïacim, fab Hilcïah:

21A gwisgaf ef â’th fantell di,

Ac â’th wregys di y nerthaf ef,

A’th lywodraeth di a roddaf yn ei law ef;

Ac efe a fydd yn dad i breswylwŷr Ierwshalem

Ac i dŷ Iwdah.

22 A rhoddaf agoriad tŷ Dafydd ar ei ysgwydd ef,

Ac efe a egyr, ac ni (bydd) a gauo,

A efe a gau, ac ni (bydd) a agoro.

23 A Mi a’i gosodaf ef fel hoel mewn man sicr;

Ac efe a fydd yn orseddfa gogoniant i dŷ ei dad:

24 Y symmudir yr hoel a osodwyd mewn man sicr,

A hi a dorrir, ac a syrth,

A thorrir y llwyth, yr hwn (oedd) arni;

Canys Iehofah a’i dywedodd.