Iöb 21 - Welsh Translation by Thomas Briscoe 1894 (New Testament, Job, Psalms, Proverbs and Isaiah, and selections from Genesis and Exodus)

1Yna yr attebodd Iöb, a dywedodd,

2Gwrandêwch, gan wrando, fy ymadrodd,

A bydded hynny eich cysuriadau;

3Dïoddefwch fi, a myfi a lefaraf,

Ac ar ol fy lleferydd gwatwar di.

4Am danaf fi, ai yn ol ffordd dyn (y mae) fy nghwyno?

Os (felly) pa ham na byddai f’yspryd yn ddïamyneddgar?

5Edrychwch arnaf, a synnwch,

A gosodwch law ar (eich) genau.

6Wrth gofio o honof, dychrynir fi,

Ac ymaflyd ar fy nghnawd (y mae) echrys;

7 Pa ham y mae ’r annuwiolion yn byw,

Yn heneiddio, hyd yn oed yn gryfion (eu) nerth?

8Eu hâd (sydd) safadwy ger eu bron, gyda hwynt

A’u hiliogaeth yn eu golwg;

9Eu tai (ydynt) heddwch, heb ofn,

Ac heb wialen Duw arnynt;

10Eu tarw sy’n cyflôi ac ni chyll ei hâd,

Bwrw llo yn esmwyth y mae ei fuwch ef ac nid erthyla;

11Danfonant allan eu rhai bychain fel dïadell,

A’u plant sy’n crychneidio;

12Derchafu (eu lleisiau) y maent gyda ’r dympan a’r delyn,

Llawenychu y maent i lais y symphon;

13Treuliant eu dyddiau mewn gwynfyd,

Ac mewn amrant i annwn y maent yn disgyn;

14A dywedyd y maent wrth Dduw, “Cilia oddi wrthym,

A gwybod Dy ffyrdd Di nid ŷm yn chwennych;

15Pa beth (yw) ’r Hollalluog fel y gwasanaethem Ef,

A pha fudd a gawn ni os ymbiliwn âg Ef?”

16 Wele, nid yn eu llaw hwynt (y mae) eu gwynfyd!

Cynghor yr annuwiolion sydd bell oddi wrthyf fi!

17Pa sawl gwaith y mae canwyll yr annuwiolion yn cael ei diffodd,

Ac y daw eu hanffawd arnynt,

— “Y mae Duw yn dirgel-gadw i’w feibion ei drallod ef” —

Taled Efe iddo ef ei hun, a bydded iddo ef gael gwybod,

20A gweled ei lygaid ef ei ddinystr,

Ac o angerdd yr Hollalluog yfed efe ei hun;

21 Ai i Dduw y dysg un wybodaeth?

Ac Efe — Efe sy’n barnu y rhai uchel.

23Y dyn yma sy’n marw ynghorph ei lwyddiant,

Yn hollol esmwyth arno, ac yn heddychol,

24Ei gelyrnau yn llawn o laeth,

A mer ei esgyrn yn ddyfredig:

25Ac arall sy’n marw âg enaid chwerwedig,

Ac heb gael o honaw brofi daioni:

26Ynghŷd yn y pridd y gorweddant hwy,

A’r pryf sydd yn gwrlid arnynt.

27Wele mi a wn eich meddyliau,

A’r tybiau i’m herbyn a ormesol-ffurfiasoch,

28Canys dywedwch “Pa le (y mae) tŷ y galluog,

A pha le pabell anneddau ’r annuwiolion?”

29— Oni ofynasoch chwi i dramwywŷr ffordd,

A’u cofnodau hwynt onid adwaenwch chwi?

30Y modd yn nydd dinystr yr arbedir y drygionus,

Yn y dydd y bydd llifeiriaint llid yn dylifo;

31 — Pwy a fynega ei ffordd ef yn ei wyneb,

A’r (hyn) a wnaeth efe, pwy a’i tal iddo? —

32Ac efe i’w feddrod a rwysg-gludir,

Ac ar y garnedd y gwylia (dyn);

33 Melus iddo yw priddellau ’r dyffryn;

Ac ar ei ol ef y mae pob dyn yn ymlusgo,

Ac o’i flaen (ddynion) nad (oes) eu rhifo.

34Pa fodd gan hynny y cysurwch chwi fi âg oferedd?

A’ch attebion, ni weddillir ynddynt ddim ond bradwch.