Eshaiah 57 - Welsh Translation by Thomas Briscoe 1894 (New Testament, Job, Psalms, Proverbs and Isaiah, and selections from Genesis and Exodus)

1Y cyfiawn a gyfrgollwyd, ac nid oes a esyd (hyn) at (ei) galon,

A’r gwŷr duwiol a ddygir ymaith heb neb yn deall

Mai o herwydd y drygioni y dygpwyd ymaith y cyfiawn.

2Efe a aiff mewn tangnefedd, efe a orphwys ar ei wely,

(Sef) y perffaith, yr hwn (sy) ’n rhodio yn ei ffordd uniawn.

3Ond chwychwi, nesêwch yma, feibion yr hudoles,

Hâd y godinebwr a’r buttain.

4Ar ben pwy yr ymddigrifwch?

Ar bwy y lledwch safn, (ac) yr estynwch dafod?

Onid chwychwi (ŷch) eppil gwrthryfel, hâd gau?

5Y rhai (ŷch) yn ymwresogi âg eulunod dan bob pren deiliog,

Gan ladd y plant yn y glynnoedd dan holltau ’r creigiau;

6 Ym mysg meini cabol y glyn (y mae) dy ran;

Y rhai hyn, y rhai hyn (yw) dy gwttws;

Hyd y nod iddynt hwy y tywelltaist ddïod-offrwm,

Yr offrymmaist dy aberth:

A’i gyda’r pethau hyn yr ymgysurwn?

7 Ar fynydd uchel a dyrchafedig y gosodaist dy wely;

Hyd yn nod yno y dringaist i aberthu aberth;

8 Ac ynghîl y drws a’r pyst y gosodaist dy goffadwriaeth,

Oddi wrthyf Fi y ciliaist, dringaist, helaethaist dy wely,

A gwnaethost ammod it’ (â rhai) o honynt hwy,

Hoffaist eu gwely hwynt; lle a ddewisaist (iddynt).

9 Ac ymwelaist a’r brenhin âg ennaint,

Ac amlhêaist dy ber-aroglau,

Ac anfonaist dy genhadau i bell,

Ac ymostyngaist hyd uffern;

10Ym maint dy ffordd yr ymflinaist,

Ac ni ddywedaist, Diobaith (yw).

Nerth i’th law a gefaist,

Gan hynny ni lwfrhêaist.

11Ond rhag pwy yr arswydaist ti, ac yr ofnaist fel y gwnait ffalsedd (â Mi),

A Myfi na chofiaist, ac na osodaist (hyn) at dy galon?

Onid am i Myfi dewi ac ymguddio, 2nad 3ofnaist 1Fi?

12Myfi a fynegaf Fy nghyfiawnder

A’th weithredoedd di, ac ni wnant hwy les i ti.

13Pan waeddech, gwareded y rhai a ymgasglodd attat di.

Eithr hwynt oll a ddwg y gwỳnt ymaith, cymmer awel hwynt ymaith;

Ond yr hwn a obeithia ynof Fi a etifedda ’r tir,

Ac a feddianna fynydd Fy sancteiddrwydd.

14Yna dywedaf, Sernwch, sernwch, parottôwch ffordd,

Cyfodwch y rhwystr o ffordd Fy mhobl.

15Canys fel hyn y dywed Iehofah, y Goruchel, a’r Dyrchafedig,

Preswylydd tragywyddoldeb, a Sanct (yw) Ei enw Ef,

Y goruchelder a’r cyssegr a breswyliaf,

A chyda’r briwedig ac isel o yspryd,

I fywhâu y rhai isel o yspryd,

Ac i fywhâu calon y rhai briwedig.

16Canys nid yn dragywydd yr ymrysonaf,

Ac nid am byth y digiaf,

O herwydd yr yspryd o’m blaen I a ballai,

A’r eneidiau a wnaethum I.

17O herwydd anwiredd am ennyd fechan y digiais,

Ac y tarewais ef gan ymguddio, ac y digiais,

Ac efe a aeth gan ddychwelyd ar hŷd ffordd ei galon.

18Ei ffyrdd ef a welais, a Mi a’i hiachâf ef, a thywysaf ef,

Ac adferaf gysur iddo ef a’i alarwŷr,

19 Gan grëu ffrwyth y gwefusau.

Heddwch, heddwch i’r hwn (sy) bell,

Ac i’r hwn (sydd) agos, medd Iehofah, a Mi a’i hiachâf ef.

20Ond y rhai anwir (sy) fel y môr hyrddiedig,

Canys gorphwyso nis gall efe,

Ond fe hyrdda ei ddyfroedd ef dom a llaid.

21Nid (oes) heddwch medd Fy Nuw i’r rhai anwir.