Psalmau 37 - Welsh Translation by Thomas Briscoe 1894 (New Testament, Job, Psalms, Proverbs and Isaiah, and selections from Genesis and Exodus)

1(Psalm) o eiddo Dafydd.

Nac ymennyna o herwydd drwgweithredwyr

Ac na chynfigenna wrth weithwyr anwiredd,

2Canys, fel glaswellt, ar frys y gwywant,

Ac fel gwyrddlysieuyn y darfyddant:

3Ymhydera ar Iehofah, a gwna dda,

(Ac felly) preswylia’r tir, a mwynhâ sicrwydd:

4Bydd â’th hyfrydwch yn Iehofah,

A rhydd Efe i ti ddymuniadau dy galon:

5Treigla dy ffordd ar Iehofah,

Ac ymhydera ynddo Ef; ac Efe a wna,

6Ac a ddwg allan dy gyfiawnder fel y goleuni,

A’th iawn achos fel hanner dydd:

7Bydd ddistaw wrth Iehofah, a disgwyl wrtho Ef,

Nac ymennyna o herwydd y llwyddianus ei ffordd,

O herwydd y dyn a wnelo ddrwg amcanion.

8 Paid â digofaint, ac ymad â chynddaredd,

Nac ymennyna,—yn ddïau, i wneuthur drwg (y mae hyny),—

9Canys gwneuthurwyr drygioni a dorrir ymaith,

Ond a ddisgwyliont wrth Iehofah, hwynt-hwy a berchennogant y tir:

10Etto ychydigyn, ac ymaith (y bydd) yr annuwiol,

Ac ardremi ar ei le ef, ond ymaith (y bydd) efe;

11Ond y llariaidd rai a berchennogant y tir,

Ac a ymhyfrydant gan lïaws tangnefedd.

12Pan amcano’r annuwiol yn erbyn y cyfiawn,

Ac yr ysgyrnygo arno â’i ddannedd,

13Iehofah a chwardd am ei ben ef,

Canys gwêl Efe mai dyfod y mae ei ddydd ef:

14Y cleddyf a dỳn yr annuwiolion, âc annelant eu bwa,

I gwympo’r llariaidd a digymmorth, i gyflafanu’r rhai uniawn eu ffordd,

15(Ond) eu cleddyf a â i’w calon eu hunain,

Ac eu bwäau a chwilfriwir.

16Da yr ychydig sydd gan y cyfiawn

Rhagor cyfoeth annuwiolion lawer,

17Canys breichiau’r annuwiolion a chwilfriwir,

Ond cynnal y cyfiawn rai (y mae) Iehofah:

18Gŵyr Iehofah ddyddiau y diniweid rai,

A’u hetifeddiaeth hwy, yn dragywydd y bydd hi;

19Ni wridant hwy yn amser drygfyd,

Ac yn nyddiau newyn y gorddigonir hwy.

20Yn ddïau, yr annuwiolion a gyfrgollir,

A gelynion Iehofah (fydd) fel tegwch y porfëydd,—

Darfyddant,—mewn mwg y darfyddant.

21Echwyna y mae’r annuwiol ond ni thâl adref,

Ond y cyfiawn sydd radlawn ac yn rhoddi,

22Canys y rhai bendigedig ganddo Ef a berchennogant y tir,

Ond y rhai melldigedig Ganddo a dorrir ymaith;

23Gan Iehofah y gwneir camrau’r gwr yn sefydlog,

Ac yn ei ffordd ef yr ymhyfryda Efe;

24Er iddo gwympo ni orchreinir ef,

Canys Iehofah a gynnal ei law:

25Ieuangc a fûm i, ac yn hên yr aethum,

Ond ni welais mo’r cyfiawn wedi ei adu,

Na’i hâd ef yn cardotta bara;

26Pob amser, rhadlawn efe ac yn rhoddi benthyg,

A’i had (sydd) i’w fendithio.

27Cilia oddi wrth ddrwg, a gwna dda,

A phreswylia (’r tir) yn dragywydd,

28Canys Iehofah a gâr uniondeb,

Ac ni edy Ei saint;

(Ond) y drygionus rai a ddistrywir yn dragywydd,

A hâd yr annuwiolion a dorrir ymaith:

29Y cyfiawn rai a berchennogant y tir,

Ac a breswyliant yn dragywydd ynddo;

30Genau’r cyfiawn a adrodd ddoethineb,

A’i dafod a draetha uniondeb,

31Deddf ei Dduw (sydd) yn ei galon,

Ni wegia’r un o’i gamrau:

32Pan wylio’r annuwiol ar y cyfiawn

Ac y chwilio am ei ladd,

33Iehofah nis gâd ef yn ei law,

Ac ni fwrw ef yn euog pan ei barner.

34Disgwyl wrth Iehofah, a chadw Ei ffordd Ef,

A dyrchafa Efe di fel y perchennogech y tir,

Wrth dorri ymaith yr annuwiol, y cei syllu ar (hynny):

35Gwelais yr annuwiol yn alluog arswydbair,

Ac yn ymledu fel (pren) gwyrddlas na fud-blanwyd,

36Ond heibio yr aeth (dyn), ac wele,—nid oedd efe (yno),

A cheisiais ef—ond nid oedd i’w gael.

37Dal sulw ar y diniweid, a sylla ar yr uniawn,

Fod hiliogaeth i’r gwr heddychlawn;

38Ond y troseddwyr a ddistrywir i gyd,

Hiliogaeth yr annuwiolion a dorrir ymaith:

39Gwaredigaeth y cyfiawn rai, oddi wrth Iehofah (y mae),

Eu hymddiffynfa Efe yn amser cyfyngder;

40Ac fe’u cymmorth Iehofah hwynt, a rhydd iddynt ddïangc,

Rhydd iddynt ddïangc rhag yr annuwiolion, a gweryd hwynt,

O herwydd ymnoddi o honynt ynddo Ef.