Psalmau 104 - Welsh Translation by Thomas Briscoe 1894 (New Testament, Job, Psalms, Proverbs and Isaiah, and selections from Genesis and Exodus)

1Bendithia, O fy enaid, Iehofah!

O Iehofah, fy Nuw, tra mawr ydwyt,

A gogoniant ac ardderchowgrwydd yr ymwisgaist,

2Yn ymdöi â goleuni megis â mantell,

Ac yn taenu’r nefoedd fel llen;

3Yr Hwn sy’n gwneyd tỳlathau Ei oruwch-ystafelloedd o ddyfroedd,

Yr Hwn sy’n gwneuthur y cymmylau yn gerbyd Iddo,

Yr Hwn sy’n rhodio ar adenydd y gwynt,

4Yn gwneuthur y gwyntoedd yn genhadon Iddo,

A’r tân fflamllyd yn weinidogion Iddo.

5Seiliodd Efe’r ddaear ar ei sylfeini,

Fel na syflo yn dragywydd a byth:

6A llifeiriant, megis â gwisg, y gorchuddiaist hi.

ffoisant,

Gan Dy lais taranllyd yr aethant dan grynu,

8—Ymgododd mynyddoedd, ymddisgynodd dyffrynoedd,—

I’r lle hwn a seiliaist iddynt;

9Terfyn a osodaist,—nid ânt drosto,

Ni ddychwelant i orchuddio’r ddaear:

10Yr Hwn sy’n gyrru’r ffynhonnau i’r dyffrynoedd,

Rhwng y mynyddoedd y cerddant hwy;

11Dïodant holl fwystfilod y maes,

Torra’r asynod gwylltion eu syched;

12Ger llaw iddynt adar y nefoedd a drigant,

Oddi rhwng y cangau y rhoddant (eu) llais:

13Yr Hwn sy’n dïodi’r mynyddoedd o’i oruwch-ystafelloedd,

O ffrwyth Dy weithredoedd y gorddigonir y ddaear;

14Yr Hwn sy’n peri egino glaswellt i’r anifail,

A’r llysieuyn i wasanaeth dyn,

Tra y dwg Efe fara allan o’r ddaear,

15A gwin (yr hwn) a lawenycha galon dyn

Gan beri disgleirio’r gwyneb yn fwy nag olew,

A bara,—calon dyn a gynnal efe:

16 Gorddigonir preniau Iehofah,

Cedrwydd Lebanon y rhai a blannodd Efe,

17Y rhai y mae’r adar yn nythu ynddynt;

Y chwibon, y ffynnidwydd (yw) ei dŷ;

18Y mynyddoedd uchaf (sydd) i’r geifr gwylltion,

Y creigiau (sydd) noddfa i’r cwningod:

19Gwnaeth Efe’r lleuad i amserau nodedig,

Yr haul a edwyn ei fachludiad;

20Gwnei dywyllwch,—a bydd nôs,

Yn yr hon yr ymlusga allan holl fwystfilod y coed,

21Y llewod ieuaingc yn rhuo am ysglyfaeth,

A chan geisio gan Dduw eu bwyd;

22Cwyd yr haul,—cymmerant eu hunain ymaith,

Ac yn eu llochesau y gorweddant;

23Myned allan a wna dyn i’w waith,

Ac i’w orchwyl hyd yr hwyr.

24Mor lliosog yw Dy weithredoedd, O Iehofah!

Hwynt oll, mewn doethineb y’u gwnaethost!

Llawn yw ’r ddaear o’th grëadigaeth!

25Y môr hwn,—mawr (yw) a llydan o bob tu!

Yno (y mae) ymlusgiaid ac heb rifedi,

26Bwystfilod, bychain yn gystal â mawrion;

Yno y llongau a rodiant,

(A)’r addanc hwn a’r a luniaist i chwareu âg ef:

27Hwynt oll wrthyt Ti a ddisgwyliant,

Am roddi (o Honot) eu bwyd yn ei bryd;

28Rhoddi iddynt,—casglant (ef),

Agori Dy law,—gorddigonir hwy â daioni;

29Cuddi Dy wyneb,—derfydd am danynt,

Dy yspryd,—creïr hwynt,

Ac adnewyddi wyneb y ddaear.

31Boed gogoniant Iehofah yn dragywydd,

Llawenyched Iehofah yn Ei weithredoedd!

32Yr Hwn a edrych ar y ddaear,—a chryn hi,

Cyffwrdd Efe â’r mynyddoedd,—a mygant!

33Canaf i Iehofah tra fyddwyf byw,

Tarawaf y tannau i Dduw tra ’r wyf etto mewn bod;

34Boddhâol Ganddo fo fy nghanu mawl!

Myfi a lawenychaf yn Iehofah:

35Difäer y pechaduriaid o’r ddaear,

A’r annuwiolion,—mwyach na foent!

Bendithia, O fy enaid, Iehofah!

Molwch Iah!

Blog
About Us
Message
Site Map

Who We AreWhat We EelieveWhat We Do

Terms of UsePrivacy Notice

2025 by iamachristian.org,Inc All rights reserved.

Home
Gospel
Question
Blog
Help