S. Luc 4 - Welsh Translation by Thomas Briscoe 1894 (New Testament, Job, Psalms, Proverbs and Isaiah, and selections from Genesis and Exodus)

1A’r Iesu yn llawn o’r Yspryd Glân, a ddychwelodd oddiwrth yr Iorddonen, ac a arweiniwyd gan yr Yspryd yn yr anialwch ddeugain niwrnod,

2yn cael ei demtio gan ddiafol; ac ni fwyttaodd ddim yn y dyddiau hyny; ac wedi eu diweddu, chwant bwyd fu Arno.

3A dywedodd diafol Wrtho, Os Mab Duw wyt, dywaid wrth y garreg hon i fyned yn fara.

4Ac attebodd yr Iesu iddo, Ysgrifenwyd,

5“Nid ar fara yn unig y bydd byw dyn.” Ac wedi Ei ddwyn Ef i fynu, dangosodd Iddo holl deyrnasoedd y byd mewn munud o amser.

6A dywedodd diafol Wrtho, I Ti y rhoddaf yr awdurdod hon i gyd ac eu gogoniant; canys i mi eu traddodwyd, ac i bwy bynnag yr ewyllysiaf y rhoddaf hi;

7os Tydi, gan hyny, a ymochreini o’m blaen, bydd yr oll yn eiddo Ti.

8A chan atteb iddo, dywedodd yr Iesu, Ysgrifenwyd, “I Iehofah dy Dduw yr ymochreini, ac Ef yn unig a wasanaethi.”

9A dug efe Ef i Ierwshalem, a gosododd Ef ar binacl y deml, a dywedodd Wrtho,

10Os Mab Duw wyt, bwrw Dy Hun oddi yma i lawr, canys ysgrifenwyd,

“I’w angylion y gorchymyn Efe am Danat;

11Ac ar eu dwylaw y’th ddygant,

Rhag un amser i Ti daro Dy droed wrth garreg.”

12A chan atteb, dywedodd yr Iesu wrtho, Dywedwyd, “Ni themti Iehofah dy Dduw.”

13Ac wedi gorphen yr holl demtasiwn, diafol a ymadawodd ag Ef tan amser cyfaddas.

14A dychwelodd yr Iesu yn nerth yr Yspryd i Galilea, a son a aeth allan am Dano trwy’r holl fro oddi amgylch;

15ac Efe a ddysgai yn eu sunagogau, yn cael Ei ogoneddu gan bawb.

16A daeth i Natsareth, lle y magesid Ef, ac aeth i mewn, yn ol Ei arfer, ar ddydd y Sabbath, i’r sunagog, a safodd i fynu i ddarllain;

17a rhoddwyd Atto Lyfr y Prophwyd Eshaiah; ac wedi agor o Hono y llyfr, cafodd y lle yr oedd yn ysgrifenedig,

18“Yspryd Iehofah sydd Arnaf,

Canys enneiniodd fi i efengylu i dlodion;

Danfonodd fi i gyhoeddi i gaethion ollyngdod,

Ac i ddeillion gaffaeliad golwg,

19I ddanfon ymaith ddrylliedigion, mewn rhydd-deb,

I gyhoeddi blwyddyn foddhaol Iehofah.”

20Ac wedi cau’r llyfr, a’i roddi i’r gweinidog, eisteddodd; a llygaid pawb yn y sunagog oeddynt yn craffu Arno.

21A dechreuodd ddywedyd wrthynt, Heddyw y cyflawnwyd yr Ysgrythyr hon yn eich clustiau.

22A phawb a dystiolaethent Iddo, ac a ryfeddent wrth y geiriau grasusol oedd yn dyfod allan o’i enau; a dywedasant, Onid hwn yw mab Ioseph?

23A dywedodd wrthynt, Yr oll o honoch a adroddwch Wrthyf y ddammeg hon, “Feddyg, iacha dy hun;” cymmaint ag a glywsom eu gwneuthur yn Caphernahwm, gwna hefyd yma yn Dy wlad Dy hun.

24A dywedodd, Yn wir y dywedaf wrthych, Nid yw un prophwyd yn gymmeradwy yn ei wlad ei hun.

25Mewn gwirionedd y dywedaf wrthych, Llawer o wragedd gweddwon oedd, yn nyddiau Elias, yn yr Israel, pan gauwyd y nef dair blynedd a chwe mis, fel y bu newyn mawr trwy’r holl dir,

26ac nid at yr un o honynt yr anfonwyd Elias, oddieithr i Sarepta yngwlad Tsidon at wraig weddw;

27a llawer o wahan-gleifion oedd yn Israel yn amser Elisha y prophwyd, ac nid yr un o honynt a lanhawyd oddieithr Naaman y Tsuriad.

28A llanwyd o ddigofaint bawb a oedd yn y sunagog,

29wrth glywed y pethau hyn, ac wedi codi o honynt bwriasant Ef allan o’r ddinas, a dygasant Ef hyd ael y bryn ar yr hwn yr oedd eu dinas wedi ei hadeiladu, i’w fwrw Ef bendramwnwgl i lawr:

30ond Efe, wedi myned drwy eu canol, a aeth Ei ffordd.

31A daeth i wared i Caphernahwm, dinas yn Galilea; ac yr oedd yn eu dysgu hwynt ar y Sabbath;

32ac aruthr fu ganddynt o herwydd Ei ddysgad, canys gydag awdurdod yr oedd Ei ymadrodd.

33Ac yn y sunagog yr oedd dyn a chanddo yspryd cythraul aflan, a gwaeddodd â llais mawr,

34Och, pa beth sydd i ni a wnelom â Thi, Iesu y Natsaread? A ddaethost i’n difetha ni? Adwaenwn Di pwy ydwyt, Sanct Duw.

35A dwrdiodd yr Iesu Ef, gan ddywedyd, Distawa, a thyred allan o hono ef. Ac wedi ei daflu ef i’r canol, y cythraul a ddaeth allan o hono, heb wneuthur dim niweid iddo.

36Ac yr oedd aruthredd ar bawb, a chyd-lefarasant â’u gilydd gan ddywedyd, Pa beth yw’r gair hwn, canys gydag awdurdod a nerth y gorchymyn Efe i’r ysprydion aflan, a dyfod allan y maent?

37Ac aeth allan son am Dano i bob man o’r wlad oddi amgylch.

38Ac wedi cyfodi o Hono o’r sunagog, aeth i mewn i dŷ Shimon; a chwegr Shimon oedd wedi ei dala gan gryd mawr; a gofynasant iddo drosti.

39A chan sefyll uwch ei phen hi, dwrdiodd y cryd, ac efe a’i gadawodd hi; ac wedi cyfodi o honi yn uniawn, gwasanaethodd arnynt.

40Ac wrth fachludo o’r haul cymmaint ag oedd a chanddynt gleifion o amryw glefydau, a ddaethant â hwynt Atto Ef: ac Efe, gan roddi Ei ddwylaw ar bob un o honynt, a’u hiachaodd hwynt;

41a dyfod allan yr oedd cythreuliaid, o laweroedd, dan waeddi a dywedyd, Ti yw Mab Duw; a chan eu dwrdio, ni adawai iddynt ddweud y gwyddent mai Efe oedd y Crist.

42A phan aethai hi yn ddydd, wedi myned allan yr aeth i le anial; a’r torfeydd a’i ceisiasant Ef, ac a ddaethant hyd Atto, ac a’i hattaliasant rhag myned oddi wrthynt; ond Efe a ddywedodd wrthynt,

43I’r dinasoedd eraill hefyd y mae rhaid i Mi efengylu teyrnas Dduw, canys i hyny y’m danfonwyd.

44Ac yr oedd Efe yn pregethu yn sunagogau Galilea.