Eshaiah 59 - Welsh Translation by Thomas Briscoe 1894 (New Testament, Job, Psalms, Proverbs and Isaiah, and selections from Genesis and Exodus)

1 Wele, ni chwttogodd llaw Iehofah fel na allo roi iachawdwriaeth,

Ac ni thrymhaodd Ei glust Ef fel na allo glywed;

2Eithr eich camweddau chwi (sy) ’n ysgaru

Rhyngoch chwi a’ch Duw,

A’ch pechodau a guddiasant

Ei wyneb Ef oddi wrthych, fel na chlywo.

3Canys eich dwylaw a halogwyd â gwaed,

A’ch bysedd âg anwiredd;

Eich gwefusau a draethasant gelwydd,

A’ch tafod, oferedd a hustyngodd.

4Nid (oes) a alwo (i farn) mewn cyfiawnder,

Ac nid (oes) a ymgyfreithio mewn gwirionedd;

Gan obeithio mewn gwagedd, a dywedyd celwydd,

Gan feichiogi ar flinder, ac esgor ar anwiredd.

5Wyau ’r asp a ddëorant hwy,

A gwëoedd y pryfcoppyn a wëant;

Yr hwn a fwytty o’u hwyau a fydd marw,

A phan dorrir (un), dëorir gwiber.

6Eu gwëoedd hwy ni fyddant yn wisg,

Ac nid ymddilladant â ’u gweithredoedd;

Eu gweithredoedd (sydd) weithredoedd anwiredd,

A gwaith trawsder (sydd) yn eu dwylaw.

7Eu traed i ddrygioni a ânt ar redeg,

A brysiant i dywallt gwaed gwirion;

Eu meddyliau yn feddyliau anwiredd,

Distryw a drylliad (sydd) yn eu prif-ffyrdd.

8Ffordd heddwch nid adwaenant,

Ac nid (oes) barn yn eu holion;

Eu llwybrau, hwy a gŵyr-droisant iddynt eu hunain,

Pob un a rodio ynddynt nid edwyn heddwch.

9 Gan hynny pell yw barn oddi wrthym,

Ac ni ’n goddiwedda cyfiawnder;

Disgwyl yr ydym am oleuni, ond wele dywyllwch,

Am ddisglaerdeb, ond yn y fagddu yr ŷm yn rhodio.

10Palfalu yr ydym, fel deillion, â ’r pared,

Ac fel rhai heb lygaid yn palfalu;

Tramgwyddo yr ydym ar hanner dydd, fel y cyfnos,

Mewn (maesydd) breision, fel rhai meirw.

11Rhuo yr ydym fel eirth, pob un o honom,

Ac fel colommenod gan riddfan yr ŷm yn griddfan;

Disgwyl yr ydym am farn, ac nid (oes dim),

Am iachawdwriaeth, a phell yw oddi wrthym.

12Canys amlhaodd ein camweddau ger Dy fron,

A’n pechodau sy’n tystiolaethu i’n herbyn;

Canys ein camweddau (sy) gyda ni,

A’n hanwireddau, ni a’u hadwaenom:

13Gan gamweddu a dywedyd celwydd yn erbyn Iehofah,

A chan gilio oddi ar ol ein Duw;

Gan lefaru trawsder a gwrthgil,

Gan feichiogi ar, a thraethu o’r galon, eiriau gau.

14Ac yn ei hol y tröwyd barn,

A chyfiawnder sydd o hirbell yn sefyll;

Canys cwymp yn yr heol a ddigwyddodd i wirionedd,

Ac uniondeb ni allodd ddyfod i mewn.

15Ac y mae gwirionedd yn adawedig,

A’r hwn a gilio oddi wrth ddrygioni a’i gwna ei hun yn yspail;

A gwelodd Iehofah (hyn),

A drwg oedd yn Ei olwg Ef nad (oedd) barn:

16Ac Efe a welodd nad (oedd un) dyn,

Ac ymryfeddodd nad (oedd) eiriolwr;

Yna y gwnaeth Ei 3fraich 1iachawdwriaeth 2Iddo,

A’I gyfiawnder, hyn â’i cynhaliodd.

17A gwisgodd gyfiawnder fel llurig,

Ac helm iachawdwriaeth ar Ei ben,

A gwisgodd wisgoedd dïal yn ddillad,

Ac ymorchuddiodd â 2zel, 『1megis â chochl.』

18Yn ol gweithredoedd,

Yn eu hol y tâl Efe,

(Sef) llid i’w wrthwynebwŷr, taledigaeth i’w elynion,

I’r gwledydd pell (eu) gweithred a dâl Efe.

19Ac fe ofna (y rhai) o’r gorllewin enw Iehofah,

A (’r rhai) o godiad haul Ei ogoniant Ef,

Pan ddêl Efe fel afon danbaid

A gwŷnt nerthol yn ei gyru hi.

20Ond fe ddaw’r 2adbrynwr i 1Tsïon

Ac efe a dŷr ymaith annuwioldeb oddi wrth Iacob, medd Iehofah;

21A Myfi, hwn (yw) Fy nghyfammod â hwynt, medd Iehofah;

Fy yspryd yr hwn (sydd) arnat,

A’m geiriau, y rhai a osodais yn dy enau,

Ni chiliant o’th enau

Ac o enau dy hâd

Ac o enau hâd dy hâd, medd Iehofah,

O hyn allan hyd dragywyddoldeb.