Iöb 24 - Welsh Translation by Thomas Briscoe 1894 (New Testament, Job, Psalms, Proverbs and Isaiah, and selections from Genesis and Exodus)

XXIV.

1Pa ham na neillduwyd amseroedd gan yr Hollalluog,

Ac nad yw ’r rhai a’i hadwaenant Ef yn gweled Ei ddyddiau?

2Terfynau a symmuda dynion,

Preiddiau a ladrattant hwy ac a’u porthant;

3Asyn yr amddifaid a arweiniant hwy i ffordd,

Cymmerant ar wystl ŷch y wraig weddw;

4Gwthiant y rhai anghenog allan o’r ffordd,

Yn llwyr yr ymguddia trueiniaid y ddaear;

5 Wele, (fel) asynod gwylltion, yn yr anialwch

Yr ânt hwy allan i’w gwaith, gan chwilio am ysglyfaeth,

A’r diffaethwch (yw) eu hymborth i’w rhai ieuaingc;

6Yn y maes ei ebran ef a wnant hwy yn gynhauaf iddynt,

A gwinllan yr annuwiol a gasglant hwy;

7 Yn dlodwisg y llettyant heb ddillad,

Ac heb orchudd, yn yr oerni;

8Gan lifeiriant y mynyddoedd y gwlychant;

Ac o eisiau noddfa cofleidiant y graig.

9Fe gipia dynion yr amddifad oddi wrth y fron,

A’r (hyn sydd) ar yr anghenog hwy a gymmerant yn wystl;

10Noeth yr â dynion, heb ddillad,

O fewn eu magwyrydd y gwasgant hwy allan yr olew,

Cafnau gwin a sathrant hwy, a sychedant.

12O’r ddinas y mae y trengwŷr yn griddfan,

Ac enaid yr archolledigion sy’n gweiddi,

A Duw ni noda ’r ffieidd-dra (hwn).

13 Y rhai hyn sydd ym mhlith gelynion y goleuni,

Nid adwaenant ei ffyrdd ef,

Ac nid arhosant yn ei lwybrau;

14Tua ’r wawr y cyfyd y llofrudd,

Y lladd efe ’r truan a’r anghenog,

Ac yn y nos y mae efe yn lleidr:

15A llygad y godinebwr a wylia am y cyfnos,

Gan ddywedyd, “Ni ’m gwêl llygad,” A hul ar (ei) wyneb a esyd efe:

16Torri yn y tywyllwch i dai y mae (eraill),

Lliw dydd y cauant eu hunain i fynu,

Nid adwaenant y goleuni:

17Canys iddynt hwy i gyd y mae ’r bore yn gysgod angeuaidd,

Oblegid eu bod (bob un) yn cael gwybodaeth o ddychryniadau cysgod angeuaidd.

18 Cyflym (yw) ’r fath un ar wyneb y dyfroedd,

Melldigedig yw eu rhandir hwy ar y ddaear,

Ni chaiff (y fath un) droi tua ffordd y gwinllanoedd.

19Sychdwr, ac etto gwres, a gipia ymaith ddyfroedd eira, (Felly) annwn (y rhai) a bechasant:

20Fe anghofia ’r groth ef, melus-fwytty ’r pryf ef,

Mwyach ni chofir ef;

Chwilfriwir drygioni fel pren,

21 (Sef) difrodwr yr hesp na phlantodd,

(Yr hwn) i’r weddw ni chymmwynasodd.

22Peri parhâd i’r rhai galluog y mae Efe yn Ei nerth:

Cyfodi a wna (hwn) er nad yw ’n ymddiried yn ei fywyd —

23Os rhydd (Duw fywyd) iddo yn sicr, efe a ymhydera,

Ond Ei lygaid Ef (sydd) ar eu ffyrdd hwynt;

24Dyrchafwyd hwynt — (etto) ychydig ac nid ydynt mwyach,

A hwy a ddiflannant, fel pawb (eraill) y cesglir hwynt (at eu tadau),

Ac fel pen tywysen y torrir hwynt ymaith;

25Ac onide, pwy, attolwg, a’m bwrw yn gelwyddog,

Ac a esyd fy ymadrodd yn ddiddim?