S. Ioan 15 - Welsh Translation by Thomas Briscoe 1894 (New Testament, Job, Psalms, Proverbs and Isaiah, and selections from Genesis and Exodus)

1Myfi yw’r winwydden wir; ac Fy Nhad, y llafurwr yw.

2Pob cangen Ynof nad yw yn dwyn ffrwyth, cymmer Efe hi ymaith; a phob un y sy’n dwyn ffrwyth, ei glanhau y mae Efe, fel y dygo fwy o ffrwyth.

3Yn awr chwychwi ydych lân o achos y gair a leferais wrthych.

4Arhoswch Ynof, ac Myfi ynoch chwi. Fel nad yw’r gangen yn abl i ddwyn ffrwyth o honi ei hun os nad erys yn y winwydden, felly ni ellwch chwithau os nad Ynof yr arhoswch.

5Myfi yw’r winwydden, chwychwi yw’r canghennau. Yr hwn sy’n aros Ynof, ac Myfi ynddo yntau, efe sy’n dwyn ffrwyth lawer; canys yn wahan Oddiwrthyf ni ellwch wneuthur dim.

6Onid erys un Ynof, bwrir ef allan, fel y gangen, a gwywa: a chasglant hwynt, ac i’r tân y’u bwriant, a llosgir hwynt.

7Os arhoswch Ynof, ac Fy ngeiriau a arhosant ynoch, pa beth bynnag a ewyllysiwch, gofynwch ef, a bydd i chwi.

8Yn hyn y gogoneddir Fy Nhad, pan ffrwyth lawer a ddygoch; a byddwch Fy nisgyblion I.

9Fel y carodd y Tad Fi, Minnau hefyd a’ch cerais chwi. Arhoswch yn Fy nghariad I.

10Os Fy ngorchymynion a gedwch, arhoswch yn Fy nghariad; fel y cedwais I orchymynion Fy Nhad, ac yr wyf yn aros yn Ei gariad Ef.

11Y pethau hyn a leferais wrthych, fel y bo Fy llawenydd ynoch, ac i’ch llawenydd ei gyflawni.

12Hwn yw Fy ngorchymyn, Ar garu o honoch eich gilydd fel y cerais chwi.

13Cariad mwy na hwn nid oes gan neb, sef fod i ddyn ddodi i lawr ei einioes dros ei gyfeillion.

14Chwychwi yw Fy nghyfeillion, os gwnewch y pethau yr wyf Fi yn eu gorchymyn i chwi.

15Nid wyf mwyach yn eich galw yn weision, canys y gwas ni wŷr pa beth y mae ei arglwydd ef yn ei wneuthur; ond chwi a elwais yn gyfeillion, canys pob peth o’r a glywais gan Fy Nhad, a hyspysais i chwi.

16Nid chwi a’m dewisasoch I, eithr Myfi a ddewisais chwi, ac a’ch gosodais fel yr eloch chwi, a ffrwyth a ddygoch, ac y bo i’ch ffrwyth aros; fel pa beth bynnag a ofynoch gan y Tad, y rhoddo Efe i chwi.

17Hyn a orchymynaf i chwi, Garu o honoch eich gilydd.

18Os y byd a’ch casa chwi, gwyddoch y bu’m I o’ch blaen chwi yn gas ganddo.

19Os o’r byd y byddech, y byd a garai ei eiddo; ond gan nad o’r byd yr ydych, eithr Myfi a’ch dewisais allan o’r byd, o achos hyn eich casau y mae y byd.

20Cofiwch yr ymadrodd a ddywedais I wrthych, Nid yw’r gwas yn fwy na’i arglwydd. Os Myfi a erlidiasant, chwychwi hefyd a erlidiant: os Fy ngair I a gadwasant, yr eiddoch chwithau hefyd a gadwant.

21Ond y pethau hyn oll a wnant i chwi o achos Fy enw, gan nad adnabuant yr Hwn a’m danfonodd.

22Pe na ddelswn a llefaru wrthynt, pechod ni fuasai arnynt; ond yr awrhon nid oes esgus ganddynt am eu pechod.

23Yr hwn a’m casao I, Fy Nhad hefyd a gasa efe.

24Pe na wnelswn yn eu plith weithredoedd na fu i neb arall eu gwneud, pechod ni fuasai arnynt; ond yn awr, gwelsant a chasasant Fyfi ac Fy Nhad.

25Eithr fel y cyflawnid y gair sydd ysgrifenedig yn eu Cyfraith, “Casasant fi yn ddïachos.”

26Ond pan ddel y Diddanydd, yr Hwn a ddanfonaf Fi i chwi oddiwrth y Tad, Yspryd y gwirionedd, yr Hwn o’r Tad y deilliaw, Efe a dystiolaetha am Danaf;

27a chwychwi a dystiolaethwch, canys o’r dechreuad yr ydych gyda Mi.