Eshaiah 14 - Welsh Translation by Thomas Briscoe 1894 (New Testament, Job, Psalms, Proverbs and Isaiah, and selections from Genesis and Exodus)

1 Canys fe dosturia Iehofah wrth Iacob,

Ac efe a ddethol etto Israel,

Ac a bair iddynt orphwys ar eu tir eu hunain;

Ac fe ymgyssyllta ’r dïeithr â hwynt,

A hwy a lynant wrth dŷ Iacob.

2Ac fe gymmer y bobloedd hwynt, ac eu dwg i’w lle eu hunain,

A meddianna tŷ Israel hwynt yn nhir Iehofah

Yn weision ac yn forwynion;

A hwy a gaethiwant y rhai a ’u caethiwodd hwythau,

Ac a lywodraethant ar eu gorthrymwŷr.

3A bydd yn y dydd hwnnw, y rhydd Iehofah lonyddwch i ti oddi wrth dy ofid ac oddi wrth dy flinder ac oddiwrth y gwasanaeth caled a roddwyd arnat, a thi a gymmeri ’r ymadrodd hwn yn erbyn brenhin Babilon,

4ac a ddywedi,

Pa wedd y peidiodd y gorthrymmwr, y peidiodd yr hon a godasai ’r aur,

5Drylliodd Iehofah ffon yr anwiriaid, teyrnwialen y llywiawdwŷr.

6A’r hwn oedd yn taro’r bobloedd mewn digllonedd â tharawiad dibaid,

Yr hwn oedd yn llywodraethu’r cenhedloedd mewn llidiowgrwydd, a erlidir heb neb yn lluddias.

7Gorphwysodd a llonyddodd yr holl ddaear, bloeddiasant âg hyfryd gân;

8Hyd yn oed y ffynnidwŷdd a lawenhasant yn dy erbyn, (a) chedrwŷdd Lebanon (gan ddywedyd)

Er pan orweddaist nid esgynodd cymmynydd i’n herbyn.

9Uffern oddi tanodd a gynhyrfodd o’th achos i gyfarfod (â thi) wrth dy ddyfodiad;

Hi a ddeffrôdd erot ti y cedyrn meirw, holl dywysogion y ddaear;

Hi a beris godiad oddi ar eu gorseddfaoedd i holl frenhinoedd y cenhedloedd;

10Hwy oll a lefarant ac a ddywedant wrthyt,

Hyd yn oed tithau, a wanhâwyd ti fel ninnau? ai i nyni y’th gyffelybwyd di?

11A disgynwyd 『2dy falchder』 i 1uffern, a thrwst dy nablau?

A daenwyd y pryf o danat? a ’th gwrlid, ai ’r abwydyn (yw)?

12Pa fodd y syrthiaist o’r nefoedd, Lwsiffer, mab y wawr ddydd!

Y’th dorrwyd di i lawr, yr hwn a orchfygaist y cenhedloedd!

13Ond ti a ddywedaist yn dy galon, I’r nefoedd y dringaf,

Goruwch ser Duw y dyrchafaf fy ngorseddfa,

A mi a eisteddaf ym mynydd y Cyfarfod, yn ystlysau’r gogledd.

14Dringaf yn uwch nag uchelder y cymmylau, tebyg fyddaf i ’r Goruchaf.

15Pa wedd hyd at Uffern y’th ddisgynwyd, i ystlysau ’r ffos!

16Y rhai a’th welant a edrychant yn graff arnat, ac a’th ystyriant (gan ddwedyd)

Ai hwn yw’r gwr a wnaeth i’r ddaear grynu, ac a gynhyrfodd deyrnasoedd,

17A osododd y byd fel anialwch, ac『 2a ddinystriodd』『1ei ddinasoedd,』

A’i garcharorion ni ollyngodd yn rhŷdd i’w cartref?

18Holl frenhinoedd y cenhedloedd, hwy oll

Sy’n gorwedd mewn gogoniant, pob un yn ei dŷ ei hun;

19Eithr tydi a fwriwyd allan o ’th fedd, fel pren ffiaidd,

Wedi dy wisgo â’r claddedigion, y rhai a drywanwyd â chleddyf,

Y rhai sy’n disgyn i gerrig y ffos, fel celain fathredig.

20Ni ’th unir di â hwynt mewn claddiad,

O herwydd dy dir a ddifethaist, dy bobl a leddaist.

Ni enwir, yn dragywydd, hâd yr annuwiol.

21Darperwch i’w feibion ef laddfa, am anwiredd eu tadau,

Rhag codi o honynt, a goresgyn y tir, a llenwi gwyneb y byd â dinasoedd.

22Canys Mi a gyfodaf yn eu herbyn hwynt, medd Iehofah y lluoedd,

Ac a dorraf allan o Babilon enw a gweddill

A mab ac ŵyr, medd Iehofah y lluoedd;

23Ac a’i gosodaf hi yn feddiant i’r draenog, ac yn byllau dyfroedd,

Ac ysgubaf hi âg ysgubau distryw, medd Iehofah y lluoedd.

24Tyngodd Iehofah y lluoedd gan ddywedyd,

Dïau, megis yr amcenais felly y bydd,

Ac megis y bwriedais hynny a saif,

25(Sef) dryllio ’r Assyriad yn Fy nhir, ac ar Fy mynyddoedd ei fathru.

Yna y cilia oddi arnynt ei iau ef,

A’i faich ef oddi ar eu hysgwyddau hwynt a symmudir.

26Hwn yw ’r cyngor a gyngorwyd am yr holl ddaear,

A hon yw ’r llaw a estynwyd ar yr holl genhedloedd,

27O herwydd Iehofah y lluoedd a gyngorodd, a phwy a’i diddymma?

A ’i law Ef a estynwyd, a phwy a’i trŷ yn ol?

28 yn y flwyddyn y bu farw y brenhin ahaz y bu yr ymadrodd hwn,

29Na lawenycha di, Philistia oll,

O herwydd torri o’r wialen a’th darawodd,

Canys o wreiddyn y sarph y daw allan wiber,

A’i ffrwyth hi (fydd) sarph danllyd hedegog,

30Canys fe ymbortha cynblant y tlodion,

A’r rhai anghenus yn ddïogel a orweddant;

Ond efe a ladd â newyn dy wreiddyn di,

A’th weddill di a ddieneidia efe.

31Uda, borth! gwaedda, ddinas!

Toddwyd di, Philistia oll;

Canys o’r gogledd y mae mŵg yn dyfod,

Ac ni bydd gwib-grwydriad yn ei fyddinoedd ef.

32A pha beth a attebir i genhadau y genedl?

Iehofah a seiliodd Tsïon,

Ac ynddi y noddir trueiniaid Ei bobl Ef.