Iöb 22 - Welsh Translation by Thomas Briscoe 1894 (New Testament, Job, Psalms, Proverbs and Isaiah, and selections from Genesis and Exodus)

XXII.

1Yna yr attebodd Eliphaz y Temaniad, a dywedodd,

2Ai i Dduw y gwna gwr leshâd?

— (Nage), ond lleshâd iddo ef ei hun a wna ’r hwn sy’n synhwyrol.

3Ai matter i’r Hollalluog (yw) os tydi wyt gyfiawn,

Ac ai elw (Iddo) os perffeithi dy ffyrdd?

4Ai rhag ofn o honot, yr ymddadleu Efe â thi,

Y bydd Iddo fyned gyda thi i farn?

5Onid (yw) dy ddrygioni yn aml,

Ac (onid) heb ddiwedd dy gamweddau?

6Canys cymmerit wystl gan dy frawd yn ddïachos,

A dillad y tlodwisg a ddïosgit;

7Dim dwfr i’r lluddedig ni roddit i’w yfed,

Ac oddi wrth y newynog yr attelit fara;

8 — Ond y dyn braich(-gadarn), ganddo ef (yr oedd) y ddaear,

A’r dyrchafedig ei wyneb a drigai ynddi! —

9 breichiau’r amddifaid a dorrid;

10Gan hynny o’th amgylch maglau (sydd),

A dy ddychrynu y mae arswyd yn ddisymmwth,

11 Onid (yw) Duw cyn uched a’r nef?

A gwel goryn y ser, mor uchel ydynt!

13A dywedi di, “Pa beth a ŵyr Duw?

Ai o’r tu ol i’r cwmmwl tywyll y barn Efe?

14Y cymmylau tewion (ydynt) orchudd Iddo fel na welo,

Ac ar gylch y nefoedd yr ymrodia Efe.”

15Ai at lwybr yr hên amser y cedwi di,

Yr hwn a sathrodd pobl bechadurus,

16Y rhai a rwymwyd, a hi heb fod yn amser,

(Ac) afon a dywalltwyd ar eu sylfaen,

17 Y rhai a ddywedasant wrth Dduw “Cilia oddi wrthym,”

A, “Pa beth a wnae yr Hollalluog iddynt hwy?”

18Ac, “Efe a lanwodd eu tai o wynfyd,”

A, “Cynghor yr annuwiolion sydd bell oddi wrthyf fi:”

19Gweled (hyn) y mae ’r rhai cyfiawn ac yn llawenychu,

A’r dïeuog sydd yn eu gwatwar, (gan ddywedyd)

20“Oni thorrwyd ymaith ein gwrthwynebwŷr?

A’u helaethrwydd a fwyttâodd tân.”

21Ymgyfeillach, attolwg, âg Ef, a bydd heddychol,

Trwy hyn y daw i ti ddaioni;

22 Cymmer, attolwg, addysg o’i enau Ef,

A dod Ei eiriau Ef yn dy galon:

23 Os dychweli at yr Hollalluog, ti a adeiledir,

(Os) pellhêi ddrygioni oddi wrth dy babell:

24 Tafl ar y ddaear ddelid,

Ac i gerrig yr afon (aur) Ophir;

25Yna y bydd yr Hollalluog yn ddelid i ti,

Yn arian (fel) uchelderau ’r mynyddoedd i ti;

26Canys yna yn yr Hollalluog yr ymhyfrydi,

Ac y dyrchefi dy wyneb at Dduw,

27Y gweddii arno Ef ac Efe a’th wrendy,

A’th addunedau y bydd i ti eu talu,

28Ac y pennodi beth ac efe a saif i ti,

Ac ar dy ffyrdd y llewyrcha goleuni;

29Os gostyngir (dy ffyrdd) ti a ddywedi “Dyrchafiad (fydd),”

A phan (fyddych) ddarostyngedig dy lygaid, y gweryd Efe;

30 Yr achub Efe y nid-dieuog,

Ac achubedig a fydd (hwn) trwy lendid dy ddwylaw di.