1I’r blaengeiniad dros y aeth Efe allan yn erbyn tir yr Aipht,
(Ac) y clywais leferydd (un) nad ei ysgwydd oddi wrth y faich,
Ei ddwylaw â’r cewyll a ymadawsant;
8Mewn cyfyngder y gelwaist, a rhyddêais di,
‘Na fydded ynot dduw estron,
Ac na warogaetha i dduw dïeithr:
11Myfi, Iehofah, (yw) dy Dduw di,
Yr Hwn a’th ddug i fynu o dir yr Aipht:
Lleda dy safn, a llanwaf hi.’
12Ond ni wrandawodd Fy mhobl ar Fy llais,
Ac Israel ni fynnai mo Honof Fi,
13Yna y gollyngais hwynt ynghyndynrwydd eu calon,
Yr ymrodiasant yn eu cynghorion eu hunain.
14O na fyddai i’m pobl wrando arnaf Fi,
O na fyddai i Israel yn Fy ffordd I ymrodio!
15Yn fuan, eu gelynion a grymwn,
Ac ar eu gorthrymwyr y dychwelwn Fy llaw,
16Caseion Iehofah a wenieithient iddo ef,
Ac y byddai eu hamser hwythau yn dragywydd,”
17 brasder gwenith—
“Ac o’r graig, â mel y’th orddigonwn.”
Who We AreWhat We EelieveWhat We Do
2025 by iamachristian.org,Inc All rights reserved.