Iöb 15 - Welsh Translation by Thomas Briscoe 1894 (New Testament, Job, Psalms, Proverbs and Isaiah, and selections from Genesis and Exodus)

1Yna yr attebod Eliphaz y Temaniad a dywedodd,

2Ai un doeth a ettyb â gwybodaeth wỳntawg,

Ac a leinw ei fòl â ’r dwyreinwỳnt?

3Ymresymmu â gair ni fuddia;

Ac ymadroddion, nid oes lleshâd ynddynt.

4 Ond tydi wyt yn diddymmu ofn (yr Arglwydd,)

Ac yn dwyn ymaith fyfyrio ger bron Duw.

5Dïau, hyspysu dy anwiredd y mae dy eiriau di,

Er dewis o honot dafod y celfydd;

6Dy fwrw yn euog y mae dy eiriau di, ac nid myfi,

A’th wefusau di sy’n tystiolaethu yn dy erbyn.

7 Ai yn gyntaf daearolyn y’th aned di,

Hŷn nâ’th dad di o ran dyddiau.

11 Ai rhy fychan i ti ddiddanwch Duw,

Ac ymddiddan addfwyn â thi?

12Pa beth sy’n dwyn ymaith dy feddwl i ti,

Ac i ba beth yr ysmicia dy lygaid,

13Fel yn erbyn Duw y tröit dy anadl,

Ac y dygit allan o’th enau ymadroddion?

14Pa beth (yw) adyn fel y byddai yn lân,

Ac yr ymgyfiawnhâai un ganedig o ddynes?

15Wele, yn Ei rai Sanctaidd nid ymddiried Efe,

A’r Nefoedd nid ydynt lân yn Ei olwg Ef;

16 Llawer mwy, ffiaidd a llygredig yw

Dyn sy’n yfed drygioni fel dwfr.

17Cyfarwyddaf di, gwrando arnaf,

A’r hyn a brofais, mi a’i mynegaf,

18Yr hyn ag y bu i’r doethion ei fynegi,

Ac heb encudd, oddi wrth eu tadau,

19I’r rhai, yn unig, y rhoddwyd y ddaear,

Ac na thramwyodd estron i’w plith;

20(Sef) holl ddyddiau yr annuwiol, y mae efe yn ymofidio,

A (holl) rifedi ’r blynyddoedd a’r a benderfynwyd i’r treisiol;

21Swn dychryniadau (sydd) yn ei glustiau ef,

Yn (amser) heddwch y dinystrydd sy’n dyfod arno;

22 Ni chrêd efe y dychwel allan o dywyllwch,

Wedi ei ethol y mae efe i’r cleddyf;

23Crwydro a wna efe am fara — i ba le?

Fe ŵyr mai parod, yn ei law, (yw) dydd tywyllwch;

24Ei frawychu ef y mae cystudd a chyfyngdra,

Ei orthrymmu ef y maent hwy fel brenhin parod i derfysg rhyfel;

25Am iddo estyn ei law yn erbyn Duw,

Ac yn erbyn yr Hollalluog ymfawrygu;

26 Am iddo redeg yn Ei erbyn Ef yn warsyth,

Gyda thewder torrau ei dariannau;

27Am iddo doi ei wyneb â’i frasder,

A gwneuthur bloneg ar ei denewynau:

28Efe a drig mewn dinasoedd dinystriedig,

(Mewn) tai nad oes neb yn preswylio ynddynt,

Y rhai a ddarparwyd i fod yn garneddau:

29Ni chaiff fod yn gyfoethog, ac ni saif ei olud ef,

Nid ymestyn ei feddiant ef at y ddaear;

30Nid ymedy efe allan o’r tywyllwch,

— Ei ysgewyll ef a wywa poethni —

Ond efe a ymedy trwy anadl Ei enau Ef:

31Nac ymddirieded efe mewn oferedd, — y twylledig —

Canys oferedd a fydd ei atdaliad ef.

32Pan nad yw (etto) ei hamser, y cyfleinw hi (ei dyddiau),

Ei gangen ef ni wyrddlasa;

33 Efe a ddihidla, fel gwinwŷdden, ei rawn anaddfed,

Ac a fwrw, fel olewŷdden, ei flodeuyn,

34Canys cynnullaid yr annuwiol a â yn ddiffrwyth-dawd,

A thân a fwytty bebyll ariandag:

35 Ymddwyn blinder, ac esgor ar wagedd!

A’u bôl a grëa dwyll.