Iöb 9 - Welsh Translation by Thomas Briscoe 1894 (New Testament, Job, Psalms, Proverbs and Isaiah, and selections from Genesis and Exodus)

1Yna yr attebodd Iöb a dywedodd,

2Yn wir mi a wn mai felly (y mae);

Ac ym mha beth y bydd adyn yn gyfiawn ger bron Duw?

3Os myn efe ymryson âg Ef,

Nid ettyb efe i un (peth) allan o fil:

4Gan fod yn ddoeth o galon a galluog o nerth

Pwy a galedodd (wddf) yn Ei erbyn Ef ac a fu ddi-friw?

5Yr Hwn sy’n symmud mynyddoedd a hwythau heb ei ragweled,

Y rhai a ddadymchwel Efe yn Ei lid;

6Yr Hwn sy’n cynhyrfu’r ddaear allan o’i lle,

Fel y bo i’w cholofnau grynu;

7Yr Hwn sy’n dywedyd wrth yr huan ac ni ddisgleiria efe,

Ac o amgylch y ser a selia;

8Yr Hwn sy’n gostwng y nefoedd Ei hun,

Ac yn cerdded ar ymddyrchafiadau ’r môr;

9Yr Hwn a wnaeth yr Arth,

Orion, a’r Pleiades,

Ac ystafelloedd y dehau;

10Yr Hwn sy’n gwneuthur pethau mawrion hyd nad (oes eu) chwilio,

A phethau rhyfeddol hyd nad (oes eu) rhifo:

11Wele, Efe a ruthrodd arnaf ac nid wyf yn (Ei) weled,

Ymosododd arnaf ac nid wyf yn Ei ganfod.

12Os cymmer Efe afael, pwy a’i trŷ yn ol;

Pwy a ddywaid wrtho “Pa beth yr wyt yn ei wneuthur?”

13 Ni thrŷ Duw Ei ddigllonedd yn ol,

Dano Ef y crymmodd cynhorthwywŷr Rahab;

14 Pa faint llai y byddai i myfi atteb iddo Ef,

A dewis fy ngeiriau yn Ei erbyn?

15I’r Hwn, ped fai ’r iawn o f’ochr, nid attebwn,

Ond â ’m Hymgyfreithiwr yr ymbiliwn;

16Pe galwn i Ef (i’r llys) ac Efe a’m hattebai,

Ni chredwn Ei fod yn gwrandaw ar fy llais,

17Yr Hwn mewn corwŷnt a ymosodai arnaf,

Ac a amlhâai fy archollion yn ddiachos;

18Ni ddioddefai Efe i mi gyrchu fy anadl,

Ond gorddigonai fi â chwerwderau.

19Os (sonir) am nerth y cadarn — wele!

Neu os am farn, — pwy a bennoda ddydd i mi?

20Er bod yr iawn o f’ochr, fy ngenau a’m heuogent,

A myfi yn ddieuog hwy a’m dangosent yn gŵyro.

21Dieuog (wyf) fi! nid wyf yn maliaw am fy mywyd!

Ffieiddio fy einioes yr wyf fi!

22Un (rheol yw) hi; gan hyny lleferais;

Y dieuog a’r euog y mae Efe yn eu difetha:

23Os y ffrewyll a ladd yn ddisymmwth,

Ar ben profedigaethau ’r diniweid y chwardd Efe:

24Y ddaear a roddwyd yn llaw’r annuwiol,

Gwynebau ei barnwŷr hi a orchuddia Efe;

Os nad felly (y mae), pwy (yw) ’r hwn (sy’n gwneud hyny)?

25Fy nyddiau ydynt gynt na chennadwr cyflymred,

Ffoi y maent, ni welant ddaioni,

26Myned heibio y maent fel ddyddiwr,

Yr hwn a osodai ei law arnom ein dau.

34Pe tynnai Efe ymaith Ei wialen oddi arnaf,

A’i ddychryniadau ni ’m brawychent,

35Mi a lefarwn ac nid ofnwn,

Canys nid felly myfi ynof fy hun.