1 Tononkalo fananarana nataon’i Davida.
Sambatra ny olona afa-keloka
sy voavelan’Andriamanitra ny otany.
2Sambatra izay tsy heverin’ny TOMPO ho diso
sady tsy misy fitaka ny fanahiny.
3Fony aho tsy mbola niaiky fahotana,
dia nihalany hery ny tenako
satria nitaraina tontolo andro aho.
4Andro aman’alina, Tompo ô,
no nanasazianao ahy hatrany;
ka nanjary reraka mafy aho,
toa nasian’ny hainandro migaina.
Fiatoana
5Koa dia naborako taminao ny otako
ary tsy nafeniko Anao ny hadisoako.
Hoy aho hoe: «Meloka aho, TOMPO ô,
ka tsy maintsy hiaiky izany aminao.»
Tamin’izay dia nafahanao ny otako.
Fiatoana
6Ny mpivavaka marina rehetra
dia tokony hitalaho aminao toy izany
amin’ny fotoana ilàny vonjy aminao;
ka na toa ranobe hitelina aza ny loza,
dia tsy hahatratra azy akory izany.
7Ianao no fierena miaro ahy
mba tsy ho azon’ny fahoriana;
ny ahodidinao ahy dia horakora-pihobiana
ataon’ireo mifaly fa nafahanao aho.
Fiatoana
8Hoy ny Tompo hoe: «Hampianariko ianao
sady hotondroiko ny lalan-kalehanao,
hotoroako hevitra sy harahiko maso:
9aoka ianao tsy ho ketrina toa soavaly na ampondra
izay vy sy lamboridy no ihazonan’olona azy;
dia tsy hisy zava-doza hihatra aminao.»
10Fijaliana maro ny an’ny ratsy fanahy;
fa izay mitoky amin’ny TOMPO kosa
dia harovan’ny fitiavany hatrany.
11Noho ny amin’izay nataon’ny TOMPO,
dia mifalia sy miravoa, ry olo-marina;
manaova horakora-pihobiana,
ianareo rehetra mahitsy fo.
Who We AreWhat We EelieveWhat We Do
2025 by iamachristian.org,Inc All rights reserved.
