Ioan 9 - Welsh New Testament and Psalms 1567 (William Salesbury)

Pen. ix.Am yr vn a anet yn ddall. Coffess y mabddall. I ba ryw ddaillion y dyry Christ yddynt welet.

1AR Iesu yn myned heibio, ef a ganvu ddyn dall o y ’enedigaeth.

2A’ gofyn iddaw o ei ddiscipulon, gan ddywedyt, Athro, pwy ’n a bechawð, ai hwn ai rieni, pan enit ef yn ddall?

3Atep o’r Iesu, ac ny pechawdd hwn, na ei rieni, eithyr er bod dangos gweithredoedd Duw arno ef.

4Raid i mi weithiaw gweithredoedd yr hwn a’m danvonawdd i, tra vo hi yn ddydd: y mae’r nos yn dyvot pryd na aill neb weithiaw.

5Tra vyddwyf yn y byt, goleuni wyf i’r byt.

6Pan ddywedodd ef val hyn, y poyrodd ef ar y ðaiar, ac y gwnaeth ef briðgyst o’r poer, ac a irawð y priðgyst ar lygaid y dall,

7ac a ðyvot wrthaw, Cerdda, ymolch yn y llyn Siloam (’sef a ddeonglir yn Anvonedic.) Ef aeth ymaith gan hyny, ac a ymolchawdd ac a ddaeth drachefn yn gweled.

8Yno ’r cymydogion a’r ei y gwelsent ef or blaen pan vysei ef yn ddall, a ddywedesont, A nyd hwn yw ’r vn a eisteddei ac a gardotei?

9R’ei a ddywedent, Ys hwn yw ef: ereill y ddywedynt, Y mae yn gyffelyp yddaw. Yntef a ddyvawt, Mivi yw ef.

10Can hyny y dywedent wrthaw. Py weð ynte ydd agorwyt dy lygait?

11Ef a atepawdd, ac a ddyvot, Yr dvn a elwir Iesu, a wnaeth gistbridd, ac a irawdd vy llygait, ac a ddyvawt wrthyf. Cerdda y lyn Siloam, ac ymolch. Ac y aethym ac a ymolchais, ac a gefais vy‐golwc.

12Yno y dywedesont wrthaw, P’le mae ef? Ef a ddyuot, Ny wn i.

13 VVy dduscont at y Pharisaieit hwnvv y vesei gynt yn ddall.

14A’r dydd Sabbath ydoedd hi, pan wnaethoeddoedd yr Iesu y priddgist, ac ydd a goroedd y lygait ef.

15Yno trachefyn yr ymofynnei ’r Pharisaieit hefyt ac ef, pa vodd y cawsei ef ei olwc. Ac ef a ddyvawt wrthynt. Ef a ddodes briddgist ar vy llygaid, ac mi a ymolcheis, a’ mi gwelaf.

16Yno y dywedynt yr ei or Pharisaieit, Nid hanyw ’r dyn hwn o Dduw, can na chaidw ef y dydd Sabbath. Ereill a ddywedynt. Pa vodd y gaill dyn ac ef yn pechaturus, wneythu’r cyfryw wyrthiae? Ac ydd oedd ancydvot yn y plith wy.

17Yno y dywedent wrth y dall drachefyn, Py beth a ddywedy di am danaw ef, can iddaw agori dy lygait? Ac ef a ddyvawt, Mai Prophwyt yw ef.

18Yno ny chredawdd yr Iuddaeon am danaw (y vot ef yn ddall, a ’chael ei ’olwc nes yddynt ’alw am rieni yr vn a gawsei ei ’olwc.

19A’ govynesont y ðynt gan ðywedyt, A‐y hwn yw ych map chwi, yr vn a ðywedw‐chwi ddaruot y eni yn ddall? Pa wedd gan hyny y gwyl ef yr awrhon?

20Atep oei rieni ef yddynt, a’ dywedyt, Ys gwyðam may hwn ytyw ein map ni, a’ ei eni yn ddall:

21and trwy pa vodd y gwyl ef yr awrhon, ny’s gwyddam: ai pwy ’n a agorawdd y lygait ef, ny’s gwyddam ni: y mae ef o oedran: govynnwch yddaw: ef a etyp drostaw ehun.

22Y geiriæ hyn a ddyvawt y rieni ef, can yddynt vot yn ofni yr Iuddaion: o bleid e ddaroedd ir Iuddaeon ddarparu eisioes a’s coffessei nebun mai efe ytoedd y Christ, bot y escommuno ef allan or Synagog.

23Am hynny y dywedesei y rieni ef, Y mae ef o oedran: gofynnwch yddaw.

24Yno eilwaith y galwesont ar y dyn a vesei yn ddall, ac wy ddywedesont wrthaw, Dyro ’ogoniant y Dduw: cans gwyddam ni vot y dyn hwn yn pechatur.

25Yno ydd atepawdd ef ac y dyvawt, A ytyw ef yn pechatur anyd yvv, ny’s gwn i: vn peth awn i, vy‐bot i yn ddall, ac yrowon yn gwelet.

26Yno y dywedesont wrthaw drachefyn, Pa beth a wnaeth e y‐ty? pa vodd ydd agoroedd ef dy lygait?

27Ef atepawdd yddwynt, Dywedas y‐chwy eisius, ac ny chlywech: paam yr ewyllyswch ei glywet drachefyn? a ewyllysw‐chwi hefyt vot yn ðiscipulon iddaw ef?

28Yno y rhoeson senn yddaw, ac y dywedesont, Bydd di ddiscipul yddo: ydd ym ni yn ddiscipulon i Voysen.

29Nini a wyddam ymddiddam o Dduw a Moysen: a’r dyn hwn ny wyddam o b’le mae ef.

30Y dyn a atepawdd ac a ddyvawt wrthwynt, Diau vot hyn yn ryvedd, can na wyddo‐chwi o b’le y mae ef, ac eto ef a agores vy llygait i.

31A’ gwyddam na chlyw Dew bechaturieit: eithyr a’s bydd vn yn aðolwr Duw, ac yn gwneythu ’r y wyllys ef, hwn a erglyw ef.

32Er ioed ny chlyspwyt agori o neb lygait vn a’ enit yn ðall.

33Pe na bysei y gvvr hwn o Dduw, ny allesei ef wneuthu ’r dim.

34Atepesont, a’ dywedesōt wrthaw, Ym‐pechotae ith anet ti yn ollawl, a’ thi a’n dyscy ni? Ac vvy y bwrieson ef allan.

35Yr Iesu a glypu ddarvot yddynt y vwrw ef allan: a’ gwedy yddaw y gahel ef, y dyvawt wrthaw, A yw ti yn credu ym‐Mab Duw?

36Yntef a atepawdd ac a ddyvot, Pwy ’n yw ef, Arglwydd, val y credwyf ynddaw?

37A’r Iesu a ddyvawt wrthaw, A’ thi y gweleist ef, a’ hwnw ydyw ’sydd yn ymddiðan a thi.

38Yno y ’syganei yntef, Arglwyð, Ydd wyf yn credu. A y aðoli ef a wnaeth.

39A’r Iesu a ðyvot, I varnv y deuthy‐mi ir byd hwn, y’n y bo i’r ei ny welant, gael gwelet: ac ir ei a welant, vot yn ddeillion.

40A’r ei o’r Pharisaieit ar oeð gyd ac ef, a glywsant y petheu hyn, ac a ddywedesont wrthaw, A ydym nine ddeillion hefyt?

41A’r Iesu a ddyvot, wrthynt, Pe deillion vyddech, ny byddei y‐chwy bechot: and yr owrhon y dywedwch, Yð ym yn gwelet: can hyny y mae eich pechot yn aros.