Luc 13 - Welsh New Testament and Psalms 1567 (William Salesbury)

Pen. xiij.Creulonder Pilat. Ny ddylem ni varnu vot yn enwir bawb oll ar a ddioddefo artaith. Christ yn annoc i edueirwch. Ef yn iachau y ’wreic grepach. Ef yn atep llywiawdr y Synagog. Drwy amryw gyffelybiethae y mae ef yn datcan pa beth yw teyrnas Duw. A’ hefyd nad yw niver yr ei a vydd cadwedic, anyd ychydigyn. O’r dywedd y dengys na ddichon na meddiant bydawl na nerth rwystro na llestair rhin ac arvaeth Duw.

1YR oedd ’rei yn presennol yn yr amser hwnw, yn menegy iddaw am y Galilaiait, y sawl a gymyscesei Pilat ei gwaed gyda ai h’aberthae hwy hunain.

2A’r Iesu a atepawdd, ac a ddyuot, wrthyn, A dybygwch wi vot y Galilaieit hyn yn bechadurieit mwy na’r oll Galilaieit ereill, can ddarvot yddyn ddyoddef cyfryw bethae?

3Dywedaf ychwy, nad ynt: eithyr any wellewch eich bucheð ef ach cyfergollir oll yr vn ffynyt.

4Nei a dybygwch vvi am y daunaw hyny y syrthiawdd y twr arnyn yn Siloam, ac ei lladdawdd, y bot hwy yn pechaturieit y tu hwnt ir oll ddynion a breswiliant yn‐Caerusalem?

5Dywedaf yw’ch nad ynt: eithyr any’wellewch‐eich‐buchedd, ef eich cyfergollir oll yr vn ffynat.

6Ef a ddyuot hefyt y parabol hyn, Yr oedd gwr a’ ffycuspren iddaw wedy ’r blanny yn ey ’winllan ac ef a ddaeth ac a geisiawdd ffrwyth arnaw, ac ny chafas ddim.

7Yno y deuot ef wrth y gwinllannwr, Nachaf, y tair blynedd hyn y daethym ac y ceisiais ffrwyth ar y fficuspren hwn, ac nyd wyf yn cael dim: trycha e y lawr: paam y mae ef yn divwynaw ’r tir?

8Ac ef atepawdd ac a ddyuot wrthaw, Arglwydd, gad iddo ’r vlwyðyn hon hefyt, ne’s i mi gloddiaw yn ey gylch, a’ ei deilo.

9Ac a’s dwc ef ffrwyth, gad iddo: anid ef, gwedy hyny y trychy e i lawr.

10Ac ef ei dyscawdd yn vn o’r Synagogae ar y dyð Sabbath.

11A’ nachaf, ydd oedd yno gwraic ac iddi yspryt gwendit, er ys da’unaw blynedd, ac oedd wedy’r gydgrymu, ac ny’s gallei ymddadgrymu mywn modd yn y byd.

12A’ pan welas yr Iesu y hi, ef y gelwes hi ataw, ac a ddyuot wrthei, Ha‐wreic, ith ellyngwyt ywrth dy wendit.

13Ac ef a ddodes ei ddwylo arnei, ac yn y man yr vniownwyt hi, ac y gogoneddawdd hi Dduw.

14Ac arglwydd y Synagog a atepawdd yn sorredic, can i’r Iesu iachau ar y dydd Sabbath, ac a ðyuot wrth y popul, Y mae chwech diernot ar yr ei y dylyir gweithio: ar yr y rhe’in gan hynny dewch, ac iachaer chwi, ac nyd ar y dydd Sabbath.

15Yno atep iddo o’r Arglwyð, a’ dywedyt, Hypocrit, anyd yw pop vn o hanochvvi ar, y dydd Sabath yn gellwng ei ych nei asin o’r preseb, a’ dywys y yfed dwfr?

16Ac any ðyly yverch hon i Abrahā, yr hon a rwymoð Satā, wele, ys daunaw blyneð, gahel hei gellwng o’r rhwym hwn ar y dydd Sabbath?

17A’ phan ddywedei ef y pethae hyn, y cywilyddit y oll wrthnepwyr ef: a’r oll popul a lawenhaei wrth y pethae rhagorawl a wnaethit y gantaw ef.

18Yno y dyuot ef, I ba beth y mae teyrnas Dew yn gynhebic? ne i ba beth y cyffelybaf y hi?

19Cyffelyp yw i ’ronyn o had mustard, yr hwn a gymerei ðyn ac a heuhei yn dy ’arð, ac a dyvei, ac ’ai yn brē mawr, ac ehediait y nef a nythent yn ey gangae

20A’ thrachefn y dyuot, I ba beth y cyffelypaf deyrnas Duw?

21Cyffelyp yw i surdoes, ’rhwn a gymrei wreic, ac ei cuddiei mewn tri chibened o vlawd, yn y surei oll.

22Ac ef a gerddawdd trwy ’r oll ddinasoedd a’ threfi, gan ei dyscu, gan ymddaith tu a’ Chaerusalem.

23Yno y dyuot vn wrthaw, Arglwydd, Ai ychydigion ynt a vyddant cadwedic? Ac ef a ddyuot wrthynt,

24Ymdynnwch am vynet y mywn i’r porth cyfing: can ys llaweroedd, dywedaf ywch, a gaisiant vyned i mywn, ac ny byddant abl.

25Gwedy y cyfoto gwr y tuy i vynydd, a’ chau’r drws a’ dechreu o hanoch sefyll allan, a’ churo ’r drws, gan ddywedyt, Arglwydd, Arglwydd, agor y ni, ac ef a atep ac a ddywait wrthych, Nyd adwen chwi, o b’le ddych.

26Yno y dechrewch ddywedyt, Bwytesam ac a yfesam geyr dy vron, ac a ðysceist y bobyl ar ein heolydd.

27Ac ef a ðywait, Dywedaf wrthych, nyd adwaen i chwi o b’le ddych: ewch ymaith ywrthyf chwychwi weithredwyr enwiredd.

28Yno y bydd wylofain a’ rriccian dannedd, pan weloch Abraham, ac Isaac ac Iaco, a’r oll Prophwyti yn‐teyrnhs Duw, a’ chwitheu wedy ych tavly allan.

29Yno y dawant llavver o’r Dwyrein, a’r Gorllewin, ac o’r Gogledd ac o’r Deheu, ac a eisteddant‐ar vord yn‐teyrnas Duw.

30A’ nycha yn olaf ydd ynt, yr ei vyddant gyntaf, ac y mae yn gyntaf yr ei vyddant olaf.

31Yn y diernot hwnw y daeth yr ei or Pharisaieit, ac y dywedesont wrthaw, Cerdda ymaith, a’ dos o ddyma: can ys Herod a chwenych dy ladd di.

32Yno y dyuot ef wrthynt, Ewch a dywedwch ir cadnaw hwnw, Nycha I bwriaf allan gythaelieit, ac y gorphenaf iachau, heddyw, ac yvoru, a’r trydydd dydd mi ðybennir.

33Er hyny rhaid i mi orymddaith heddyw, ac evoru, a’ threnydd: can ny ’all vot, y collir Prophwyt allan o Caerusalem.

34A Caerusalem, Caerusalen, yr hon a leðy ’r Prophwyti, ac a lapyddy yr ei a ddanvonir atat, pa sawl gwaith yr ewyllyseis gasclu dy blāt di ynghyt, yr vn modd ac y cascl yr iar hi nytheid y dā y hadaned, ac ny’s mynnech?

35Nycha: y gedewir eich tuy y‐chwy yn ancyfannedd. ac yn wir y dywedaf y chwi, na chewch‐vy‐gweled, yn y ddel yr amser y dywedoch, Ys bendigedic yr hwn ’sy yn dyuot yn enw yr Arglwydd.