Job 39 - Die Bybel 2020-vertaling

1 “Kan jy vir 'n leeuwyfie prooi jag,

die honger van jong leeus bevredig

2wanneer hulle in lêplekke hurk,

onder 'n blaredak gereed sit

vir die hinderlaag?

3 Wie voorsien aan die kraai sy kos

wanneer sy kuikens aanhoudend

na God roep,

ronddwaal sonder kos?

4 “Ken jy die tyd wanneer

klipbokke lam?

Het jy dit al aanskou wanneer

rooitakbokooie lammers voortbring?

5Tel jy die maande

wat hulle dragtig is;

ken jy die tyd wanneer hulle lam?

6Hulle hurk en bring

hulle lammers voort;

hulle laat hulle ongebore nageslag vry.

7Hulle lammers word sterk,

groei op in die oop veld,

gaan weg en kom nie weer

na hulle terug nie.

8“ Wie het die wildedonkie

vry laat rondloop?

Die stroppe van die wilde-esel,

wie het dit losgemaak,

9die een vir wie Ek die Araba

as sy tuiste bestem het,

en brak grond as sy verblyfplekke?

10Hy lag vir die rumoer van die stad;

die geskreeu van 'n drywer hoor hy nie.

11Hy verken die berge vir weiding;

hy soek alles wat groen is.

12“Sal die buffel instem om vir jou te werk,

of sal hy by jou voerkrip oornag?

13Kan jy 'n buffel bind

aan 'n ploegvoor met sy leiriem,

of sal hy die leegtes

wat agter jou lê, eg?

14Kan jy hom vertrou,

terwyl sy krag so groot is,

of aan hom jou swaar

verdiende oes oorlaat?

15Vertrou jy hom dat hy

sal terugkom met jou graan,

en dit op jou dorsvloer

sal bymekaarmaak?

16“ Die vlerke van 'n volstruiswyfie klap uitgelate.

Is die penvere van haar vlerke

dié van 'n ooievaar of kleinvalk?

17Want sy los haar eiers op die grond,

en in die stof hou sy dit warm.

18Sy vergeet dat 'n voet

dit kan stukkend trap,

dat 'n wilde dier dit kan breek.

19Sy behandel haar kuikens sleg,

asof hulle nie haar eie is nie;

oor haar vergeefse moeite,

is sy nie ontsteld nie.

20Want God het haar van wysheid laat vergeet,

haar nie met insig bedeel nie.

21Maar sodra sy opspring,

lag sy vir die perd en sy ruiter.

22“Gee jy vir die perd krag,

klee jy sy nek met maanhare?

23Laat jy hom tril soos treksprinkane?

Sy trotse geproes is 'n verskrikking.

24Hy kap die grond met geweld

en is opgewonde oor sy krag.

Hy gaan uit, die stryd tegemoet.

25Hy lag vir vrees

en raak nie verskrik nie;

hy draai nie om vir die swaard nie.

26Langs hom ratel die pylkoker,

die lem van 'n vegspies en 'n kromswaard.

27Onstuimig jaag hy met 'n gedruis

'n stuk aarde af;

hy staan nie stil wanneer

die •ramshoring opklink nie.

28Met elke skal van die ramshoring

sê hy, ‘Aha!’

en van ver af ruik hy die geveg –

die gebulder van bevelvoerders

en die krygsgeskreeu.

29“ Is dit aan jou insig te danke

dat die kleinvalk sweef,

sy vlerke in die suidewind oopsprei?

30Of is dit op jou bevel

dat die arend so hoog opstyg,

en sy nes so hoog bou?

31'n Rots bewoon hy,

en hy bring die nag daar deur –

op 'n rotspunt en 'n bergvesting.

32Van daar is hy op die uitkyk vir kos,

in die verte tuur sy oë.

33 Sy kuikens slurp bloed op,

waar gesneuweldes is, daar is hy.”

34 Die Here het Job geantwoord en gesê:

35“ Wil die een wat vermaan,

met die Almagtige

'n regstryd voer?

Laat hy wat God wil teregwys,

hierop antwoord.”

36 Job het die Here geantwoord; hy het gesê:

37“ Kyk, ek is te onbelangrik –

wat sou ek U antwoord?

My hand lê ek op my mond.

38 Een keer het ek gepraat,

maar ek sal nie weer reageer nie –

ook 'n tweede keer,

maar ek sal nie weer nie.”