Isaià 57 - Malagasy Bible

1Levona ny olo-marina

nefa tsy misy miraharaha izany;

alaina an-keriny ny olom-banona

nefa tsy misy miraika amin’izany.

Eny, ny famelezan’ny mpisompatra

no akàna an-keriny ny olo-marina.

2Nefa ho tonga ny fandriampahalemana,

ka hatory milamina eo am-pandriany avy

izay mizotra amin’ny hitsiny.

Fanakianana ny vahoaka manompo sampy

3Fa ianareo kosa manatòna eto,

ry zanaky ny mpamosavy,

taranaky ny lehilahy mpanitsakitsa-bady

sy ny vehivavy janga!

4Iza moa no esoesoinareo?

Iza no isanasananareo vava

sy itrangatranganareo lela?

Tsy ianareo ve no zanaka mpikomy

sy taranaka mpandainga?

5Maimay erỳ ianareo teny akaikin’ny hazo terebinta

sy ny hazo rehetra matevin-dravina.

Nanao sorona zaza ianareo

teny amoron’ny lohasahan-driaka

sy teny an-tsefatsefaky ny harambato.

6Koa ny vatokilonjy eny amin’ny lohasahan-driaka

no indreo zavatra ifikiranao, ry Israely;

eny, ireny tokoa no zavatra ifikiranao!

Fa ireny no andrarahanao fanatitra divay

sy anoloranao fanatitra hohanina;

ka dia hahatsindry fo ve Izaho Tompo

amin’izany toe-javatra izany?

7Teny an-tendrombohitra avo manerinerina

no nametrahanao ny fandrianao;

teny koa no niakaranao hanolotra sorona.

8Tao ambadiky ny tolàm-baravarana no nametrahanao

ny ody fampahatsiarovana anao.

Fa lavitra Ahy kosa no nitanjahanao

sy niakaranao hankeo am-pandrianao

ary nanalalahanao ny toerana teo.

Dia nividy sakaiza maro ianao,

ka finaritra matory miaraka aminy;

ary nobanjininao ilay rantsam-batany.

9Nivezivezy nankany amin’i Môlôka ianao

ka nitondra diloilo sy zava-manitra betsaka;

nandefa solotena hatrany lavitra any ianao,

ka mova tsy hatrany amin’ny fonenan’ny maty

no nampietrenao ny tenanao.

10Sasatra ianao tamin’ny lalan-davitra nalehanao,

kanefa tsy loa-bolana hoe: «Kivy aho izany!»

Nahazo hery indray aza ianao,

ka tsy nahatsiaro reraka.

11Fa iza no nahînao sy natahoranao

no dia namadika Ahy ianao,

ka tsy nahatsiaro Ahy intsony

sy nandroaka Ahy tao am-ponao?

Efa nangina hatrỳ ny ela Aho,

ka izany angaha no tsy anajanao Ahy?

12Kanefa hovakiko bantsilana

ny fihamboanao ho marina sy ny asanao;

ka tsy hahasoa anao akory ireny.

13Rehefa miantso vonjy ianao,

dia aoka ireo sampinao no hamonjy anao,

dia ireo sampy maro voaangonao.

Kanefa hopaohin’ny rivotra ireny;

tsio-drivotra mihelina dia hahalasa azy!

Fa izay mialoka amiko kosa no hanana ny tany

sy handova ny tendrombohitro masina.

Ny fahasitranan’ny vahoakan’Andriamanitra.

14Ny TOMPO efa niteny hoe:

«Ataovy mitovy tantana ny lalana,

ataovy mitovy tantana ny lalana ka sokafy,

esory ny sakantsakana amin’ny lalan’ny vahoakako.»

15Fa ankehitriny ilay Avo manerinerina,

ilay mandrakizay ny fonenany sady masina ny anarany,

dia manao izao teny izao:

«Any amin’ny toerana avo sy masina no onenako,

nefa koa ao amin’ny torotoro fo sy manetry tena

mba hamelombelona ny fanahin’ireo manetry tena

sy hamelombelona ny fon’ireo torotoro fo.

16Fa tsy hanakiana lava Aho na ho tezitra hatrany;

raha tsy izany dia ho faty eo anatrehako

ny fofonaina mbamin’ny mananaina noariko.

17Ny fahadisoan’ny vahoakako no nahatezitra Ahy vetivety.

Noho Izaho tezitra no nikapohako azy

sady tsy netezako hijery azy.

Nefa nikomy hatrany izy

ka nanaraka ny ditran’ny fony,

18ary hitako ny fitondrantenany.

Saingy izao no lazaiko: Hanasitrana ny vahoakako Aho,

ka hitari-dalana sy hampahery azy.

Ary ho an’ireo olony misaona kosa,

19dia horakora-pifaliana no hataoko eo amin’ny molony.

Ka hoy AHO hoe: Fiadanana ho an’izay lavitra,

fiadanana ho an’izay akaiky!

Eny, hanasitrana ny vahoakako Aho.»

20Fa ny olon-dratsy kosa

dia toy ny ranomasina misamboaravoara

sady tsy afaka mitoetra milamina;

fa mamoaka loto sy fotaka ny ranony.

21«Tsy misy fiadanana ho an’ny olon-dratsy,

hoy ilay Andriamanitro.»