1 Die stad wat vol mense was,
is nou verlate.
Sy sit alleen daar, soos ’n weduwee
wat treur.
Die stad
wat eens die nasies se koningin was,
het nou hulle slaaf geword.
2Sy sit dwarsdeur die nag en huil.
Trane loop oor haar wange.
Nie een van haar minnaars
wil haar nou kom troos nie.
Al haar vriende
het haar verraai
en haar vyande geword.
3Juda is weggevoer
in ballingskap.
Hulle word verdruk
en gedwing om te werk.
Hulle woon
tussen vreemde volke
waar hulle nie tuis is nie.
Hulle agtervolgers
het hulle ingehaal
en in ’n hoek vasgekeer.
4Die paaie na Jerusalem lê verlate,
want niemand kom meer
na die tempelfeeste toe nie.
By die stad se ingang
is daar niemand nie.
Die priesters staan en sug.
Die jong vroue huil.
Jerusalem kry bitter swaar.
5Hulle wat Jerusalem onderdruk,
het gewen.
Dit gaan goed met haar vyande.
Die Here het die stad gestraf
oor die baie sondes
wat daar gedoen is.
Hulle het haar kinders gevang
en weggevat na ’n ander land.
6Al Jerusalem
se skoonheid het verdwyn.
Haar leiers het geword
soos uitgehongerde takbokke,
sonder ’n plek om te wei.
Hulle kan nie wegvlug
van hulle agtervolgers nie.
7In hierdie tyd van swaarkry
dink Jerusalem terug
aan die tyd toe sy mooi was.
Maar sy het
in haar vyand se hande beland
en niemand kon haar help nie.
Haar vyand het haar verwoes
en gelag
toe sy val.
8Jerusalem het baie gesondig
soos iemand wat vuil word.
Almal wat haar eers gerespekteer het,
verag haar nou.
Want hulle het haar
kaal en vernederd gesien.
Sy kan maar net sug
en haar gesig
in haar hande wegsteek.
9Sy het haar skandalig gedra
en nie aan haar straf
gedink nie.
Sy het so diep geval
dat niemand haar kan help nie.
“Here, kyk hoe sleg gaan dit,”
snik sy.
“My vyand het gewen!”
10Al haar kosbaarhede
het die vyand geplunder.
Sy het gesien hoe vreemde volke
die tempel van die Here ingaan,
dié mense wat die Here verbied het
om daar in te gaan.
11Haar inwoners sug
terwyl hulle na kos soek.
Hulle het al hulle kosbaarhede
vir kos geruil,
net om aan die lewe te bly.
“Kyk tog, Here,” sug sy.
“Almal verag my!”
12Is dit nie vreeslik vir julle
wat by die stad
verbyloop nie?
Kyk goed of daar ’n hartseer is
wat pyn soos dié van my!
Die Here het dit oor my gebring
toe Hy woedend was vir my.
13Hy het vuur van bo gestuur
wat my verteer.
Hy het ’n vangnet vir my gespan
wat my laat terugsteier.
Hy het my verlate gemaak
en ongeneeslik siek
agtergelaat.
14Die Here het met sy hand
van my oortredings
’n juk gevleg.
Hy het dit op my nek gesit.
Dit het my laat struikel.
Die Here het my uitgelewer aan hulle
teen wie ek nie kan veg nie.
15Die Here
het al my sterk manne
met minagting behandel.
Hy het ’n leër laat kom
wat my jong manne verpletter het.
Die Here het Juda
stukkend getrap
soos ’n mens druiwe uittrap.
16Daarom huil ek so.
Trane loop oor my wange.
Daar is niemand naby
wat my kan troos nie.
Daar is geen toekoms
vir my kinders nie.
Die vyand het ons oorweldig.
17Jerusalem steek haar hande uit
vir hulp,
maar niemand kom troos nie.
Die Here het beveel
dat Israel se bure
haar vyand moes word,
en dat Jerusalem
soos ’n vuil ding
weggegooi moet word.
18“Die Here is reg,” sug sy.
“Dit was ek wat teen Hom
in opstand gekom het.
Luister tog, al julle volke,
na wat ek sê.
Kyk na my hartseer.
My dogters en my seuns
is almal weggevoer as ballinge.
19Ek het my vriende gevra
om my te kom help,
maar hulle het my in die steek gelaat.
My priesters en oumense
in die stad
het van honger doodgegaan.
20Kyk hoe benoud is ek, Here.
My hart krimp inmekaar en ek bewe.
Ek was in opstand teen U.
Buite in die strate
maai die swaard alles af.
Binne in die huise
is daar net dood.
21Ander mense
hoor hoe ek kreun,
maar niemand kom my troos nie.
My vyande het gehoor
wat U met my gemaak het.
Hulle juig omdat U dit
aan my gedoen het.
Laat kom tog die dag
wat U beloof het,
wanneer hulle
soos ek sal word.
22Kyk na al die kwaad
wat hulle aangerig het.
Straf hulle daarvoor,
soos U vir my gestraf het
vir al my oortredings.
Ek sug baie diep.
My hart is siek.”
Who We AreWhat We EelieveWhat We Do
2025 by iamachristian.org,Inc All rights reserved.
