1Ten einde laaste het Job begin praat. Hy het die dag waarop hy gebore is, vervloek.
2Hy het gesê:
3“As my geboortedag
tog nooit aangebreek het nie,
en die nag toe daar gesê is:
‘’n Seun is gebore.’
4As daardie dag
tog donker gebly het
en God daarbo
dit nie raakgesien het nie,
en geen lig daardie dag
geskyn het nie!
5Mag duisternis en donkerte
dit weer opeis
en ’n wolk dit oorskadu.
Mag donkerte die dag verskrik.
6Mag diep duisternis daardie nag
wegneem.
Mag dit nooit getel word
as ’n dag in die jaar nie.
Mag dit nie tussen die maande
verskyn nie.
7Mag daardie nag
onvrugbaar gebly het.
Mag dit vir niemand
enige vreugde bring nie.
8“Mag mense wat dae vervloek,
ook hierdie dag vervloek,
so ook die mense wat die seemonster
kan oproep.
9Die sterre van daardie oggend
moes verduister gewees het.
Die dag moes tevergeefs
gewag het op lig
en nie die dag sien breek het nie.
10Want dit het nie verhoed
dat ek gebore word nie,
het nie smart vir my weggesteek nie.
11“Hoekom het ek nie
by geboorte gesterf
en omgekom
terwyl ek gebore is nie?
12Hoekom was daar ’n skoot
om my op neer te sit,
twee borste waaraan ek kon drink?
13Want dan sou ek in vrede
in die graf kon lê,
en rustig in die dood geslaap het
14saam met konings
en raadgewers van die aarde
wat puinhope herbou het,
15met vorste wat goud besit het
en huise vol silwer.
16Hoekom is ek nie maar
in die grond weggesteek
soos ’n misgeboorte,
soos ’n doodgebore kind
wat nie die daglig gesien het nie?
17Daar staak die goddeloses
die onrus,
en daar kan die vermoeides rus.
18Gevangenes geniet hulle rus,
hulle hoor nie die stem
van die slawedrywer nie.
19Daar is geringes
en vernames gelyk,
en die slaaf is vry van sy baas.
20“Hoekom gee God lig aan mense
wat moeg is,
lewe vir dié wat verbitterd is?
21Hulle wens dat hulle
kan doodgaan,
maar die dood ontwyk hulle.
Hulle soek die dood
eerder as verborge skatte.
22As hulle uiteindelik doodgaan,
is dit vir hulle
’n groot verligting en vreugde.
23Hoekom moet mense
wat niks van die toekoms
verwag nie,
aanhou lewe,
mense vir wie God
aan swaarkry oorgegee het?
24Versugting is my voedsel,
my kreune word uitgegiet
soos water.
25Dit waarvoor ek gevrees het,
het oor my gekom.
Dit waarvoor ek bang was,
het nou met my gebeur.
26Ek ken geen rus en vrede nie.
Daar is vir my
geen blaaskans meer nie,
net moeilikheid.”
Who We AreWhat We EelieveWhat We Do
2025 by iamachristian.org,Inc All rights reserved.
