JOB 17 - Nuwe Lewende Vertaling

1“My gees is gebreek,

my dae word kort.

Die graf wag vir my.

2Spotters omring my.

Ek sien hoe hulle my tart.

3“Verdedig my onskuld,

o God,

want niemand anders

kom op vir my nie!

4U sluit hulle verstand

vir begrip.

Laat hulle nie triomfeer nie.

5Hulle verraai hulle vriende

tot hulle eie voordeel,

maar hulle eie kinders

vergaan van ellende.

6“God maak ’n bespotting van my

tussen die mense.

Hulle spoeg my in die gesig.

7My oë is dof gehuil,

en ek is net maar ’n skadu

van my ou self.

8Die opregtes is geskok

as hulle my sien.

Die onskuldiges kom in opstand

teen die goddelose mense.

9Die regverdiges se pad

loop reguit vooruit,

dié met ’n opregte hand

sal sterker en sterker word.

10“Kom probeer julle

nou maar weer!

Ek kon nie ’n enkele mens

met insig onder julle kry nie.

11My dae is verby.

My planne het verdwyn.

My hartsbegeertes is gebreek.

12Hierdie mense

maak van die nag dag,

hulle sê in die donker

dat die lig naby is.

13Eintlik wil ek maar net sterf.

Ek wil in die nag van die graf

gaan rus.

14Die graf is my pa,

en die wurm

my ma en my suster.

15Maar waar is my hoop dan?

Kan iemand dit vind?

16Nee, my hoop gaan saam met my

na die graf.

Saam sal ons rus in die stof.”