1Die uitspraak van die Here aangaande die plek waar visioene gesien word: Wat gaan aan? Hoekom hardloop almal na die dakke toe?
2Stad van oproer, stad wat altyd uitbundig was, so vol vreugde? Stad waar dié wat dood is, maar nie deur die swaard geval het of in die geveg omgekom het nie.
3Al jou leiers het saam weggehardloop. Hulle het oorgegee sonder om weerstand te bied. Die mense probeer wegkom, maar hulle word ook gevang.
4Daarom het ek gesê:
“Los my alleen dat ek kan huil.
Moenie my probeer troos nie.
Laat my huil oor my volk
wat vernietig word.”
5Die oppermagtige Here,
die Almagtige,
bring moeilikheid
en verwarring
oor die plek
waar visioene gesien word,
op ’n dag wanneer
die stadsmure afgebreek word.
Daardie dag sal die mense
na die berge roep vir hulp.
6Die Elamiete is boogskutters
wat met strydwaens kom.
Die mense van Kir
hou hulle skilde omhoog.
7Jou mooiste valleie
staan vol strydwaens.
Perderuiters staan
in die stadspoorte.
8Alles wat jou beskerm het,
word afgebreek.
Julle hardloop wapenkamer toe
om wapens te kry.
9Julle sien die mure
van Jerusalem
moet herstel word.
Julle gaar water op
in die onderste poel.
10Julle tel die huise in Jerusalem
sodat julle party kan afbreek
om die stene te gebruik
met die doel
om die stadsmuur te versterk.
11Tussen die stadsmure
bou julle ’n opgaarpoel
vir water uit die ou poel.
Maar al julle koorsagtige planne
sal niks help nie,
want julle raadpleeg nie vir God
wat dit alles gemaak het nie.
Julle eer Hom nie
wat dit alles lank terug beplan het.
12Die oppermagtige Here,
die Almagtige,
het julle geroep om te huil
en te rou.
Hy het gesê dat julle julle koppe
kaal moet skeer soos julle rou
oor julle sondes,
dat julle klere van sak moet dra
om te wys julle het berou.
13Maar in plaas daarvan
dans en speel julle!
Julle slag offerdiere,
eet vleis en drink wyn.
“Laat ons eet en drink,
en vrolik wees,” sê julle.
“Wat maak dit saak,
want môre
is ons in elk geval dood!”
14Die Here, die Almagtige,
het aan my gewys:
“Hierdie sonde van hulle
sal tot die dag van hulle dood
nie vergewe word nie.”
So sê die oppermagtige Here,
die Almagtige.
’n Boodskap vir Sebna15So sê die oppermagtige
Here, die Almagtige:
“Gaan sê vir Sebna,
die administrateur
van die paleis:
16‘Wat dink jy, wie is jy?
Jy bou vir jou
’n pragtige graf
in die rots teen die hoogte.
17Die Here is op die punt
om jou te gryp
en ver weg te gooi.
Hy gaan jou
in ballingskap wegstuur,
jou verwaande vent!
18Hy gaan jou soos ’n bal
heen en weer gooi
en jou dan weggooi
in ’n ver, verlate land.
Daar sal jy doodgaan
en daar sal die strydwaens
waarmee jy so gespog het,
stukkend en nutteloos lê.
Jy is ’n skande vir jou koning!
19Ek ontslaan jou uit jou amp,
Ek vat jou weg uit jou posisie.
20Dan roep Ek my dienaar,
Eljakim seun van Gilkija,
om jou te vervang.
21Hy sal jou ampsklere dra,
en jou titel en jou gesag hê.
Hy sal ’n pa wees
vir die mense van Jerusalem
en Juda.
22Ek gee hom die sleutels
van die koning se huis,
die hoogste posisie
in die koninklike hof.
Hy sal deure oopsluit,
en niemand sal dit
kan toesluit nie.
En deure wat hy toesluit,
sal niemand kan oopsluit nie.
23Hy sal eer vir sy familie bring,
want Ek slaan hom so diep in
soos ’n tentpen.
24Hy sal
groot verantwoordelikhede hê,
en hy sal eer bring
vir selfs die geringste
van sy familie.’”
25Die Here, die Almagtige, sê:
“Dan trek Ek die tentpen
wat so diep ingeslaan was uit.
Dit sal loskom en val.
Alles wat daarop gesteun het,
sal ook val.
Die Here het gepraat!”
Who We AreWhat We EelieveWhat We Do
2025 by iamachristian.org,Inc All rights reserved.
