1Job het weer gepraat:
2“Luister goed na wat ek sê.
Julle vertroos my al klaar
as julle dit doen.
3Verdra my en laat my praat.
As ek klaar is,
kan julle my spot!
4“Ek kla God aan, nie mense nie.
Daarom is ek so ongeduldig!
5Kyk na my en staan verstom.
Hou jou hand
oor jou mond van skok.
6As ek dink aan wat ek kwytraak,
bewe ek.
My hele lyf bewe.
7Die waarheid is:
goddeloses word stokoud!
Hulle word ryk en beroemd.
8Hulle sien hoe hulle kinders
volwassenheid bereik,
en geniet hulle kleinkinders.
9Hulle huise is veilig;
daar is niks wat hulle vrees nie.
God straf hulle ook nie.
10Hulle bulle dek al die koeie.
Hulle koeie kalf
en het geen misgeboorte nie.
11Hulle kinders
spring vrolik rond
soos lammetjies,
hulle dans oral rond.
12Hulle sing saam
met tamboeryn en lier.
Hulle is vrolik
terwyl die fluit speel.
13Hulle leef in voorspoed
en gaan na die graf in vrede
14en dit terwyl hulle vir God sê:
‘Gaan weg!
Ons wil niks met U
te doen hê nie.
15Wie is die Almagtige
dat ons Hom sou
gehoorsaam?
Watter nut is daarin
om tot Hom te bid?’
16Maar hulle voorspoed
hang nie af van hulleself nie.
Daarom kan ek nie saamstem
met hoe hulle dink
oor die lewe nie.
17“Die lewenslig van die goddelose
word egter nooit gedoof nie.
Hulle kry selde swaar.
As God oordeel uitdeel,
gaan Hy by hulle verby.
18Die wind jaag hulle nie
soos strooi rond nie.
En die stormwind doen niks
aan hulle nie.
19‘Ja,’ sê jy, ‘God sal dan
hulle kinders straf!’
Ek meen God behoort
dié wat sondig, te straf,
en nie hulle kinders nie.
Laat húlle self die straf uitdien!
20Laat hulle self sien
hoe hulle vernietig word.
Laat hulle diep drink
van die woede
van die Almagtige!
21Na hulle dood
skeel dit hulle min
wat met hulle families gebeur,
wanneer hulle eers dood is.
22“Maar wie is daar wat vir God
kan onderrig?
Hy is immers die Regter
oor al die belangrike mense.
23Een mens sterf in die fleur
van sy lewe
in voorspoed
en veiligheid,
24die prentjie van blakende
gesondheid,
sterk en fris.
25’n Ander mens sterf
in uiterste armoede.
Hy het nooit iets goeds
in die lewe beleef nie.
26Albei word begrawe
in dieselfde grond,
albei word deur wurms
opgevreet.
27“Kyk, ek weet wat julle dink.
Ek weet van die planne
wat julle teen my smee.
28Julle wil my vertel
van ryk en bose mense
wie se huise verdwyn het
as gevolg van hulle sondes.
29Vra vir die mense
wat baie reis.
Hulle sal julle
die waarheid vertel:
30Bose mense kom nie
in moeilikheid nie.
Hulle word toegelaat
om aan rampe te ontsnap.
31Niemand wys hulle
openlik tereg nie.
Niemand vergeld hulle
vir hulle wandade nie.
32Op pad na hulle graf
staan ’n lang erewag.
33Al wat leef,
kom na hulle begrafnis
om respek te betoon
terwyl hulle rustig lê
onder die grond.
34“Hoe kan julle my vertroos met
leë woorde?
Al julle redenasies is vals!”
Who We AreWhat We EelieveWhat We Do
2025 by iamachristian.org,Inc All rights reserved.
