3 Ioan 1 - University of Wales Guild of Graduates Translation 1945 (NT, Hosea, Amos)

1Yr henuriad at yr annwyl Gaius, yr hwn yr wyf i yn ei garu yn y gwirionedd.

2Y gŵr annwyl, ym mhopeth fy ngweddi yw fod i ti rwydd hynt ac iechyd, fel y mae i’th enaid rwydd hynt,

3canys llawenychais yn ddirfawr ddyfod o’r brodyr a thystio i’th wirionedd, dy fod yn rhodio yn y gwirionedd.

4Mwy llawenydd na’r pethau hyn nid oes gennyf, fy mod yn clywed bod fy mhlant yn rhodio yn y gwirionedd.

5Gyfaill annwyl, yr wyt yn ymddwyn fel credadun yn dy holl ymwneuthur â’r brodyr, a hwythau’n ddieithriaid hefyd, —

6ac y maent hwy wedi tystio i’th gariad gerbron yr eglwys, a da y gwnei eu rhoddi ar ben eu ffordd, yn deilwng o Dduw,

7oherwydd er mwyn yr enw yr aethant allan, heb dderbyn dim ar law y paganiaid.

8Felly dylem ninnau groesawu rhai fel hyn, er mwyn inni fod yn gyd-weithredwyr â’r gwirionedd.

9Ysgrifennais air at yr eglwys, ond nid yw Diotrephes sydd am fod ar y blaen arnynt, yn ein cydnabod.

10Am hynny, pan ddeuaf, mi a alwaf sylw at ei waith yn clebran i’n herbyn â geiriau drwg; ac nid yw hyn yn ddigon ganddo, — ni fyn ei hunan dderbyn y brodyr, ond y mae hefyd yn rhwystro’r rhai sy’n dymuno hynny, ac yn eu torri allan o’r eglwys.

11Gyfaill annwyl, na chymer y drwg yn esiampl ond y da. Yr hwn sy’n gwneuthur da, o Dduw y mae; yr hwn sy’n gwneuthur drwg, nid yw wedi gweled Duw.

12Cafwyd tystiolaeth i Demetrius gan bawb a chan y gwirionedd ei hunan; ac yr ydym ninnau’n tystio, a gwyddost fod ein tystiolaeth ni yn wir.

13Yr oedd gennyf lawer i’w ysgrifennu atat, ond nid wyf am ysgrifennu atat â phin ac inc.

14Ond yr wyf yn gobeithio cael dy weled yn fuan a chawn siarad wyneb yn wyneb.

15Tangnefedd i ti. Y mae’r cyfeillion yn dy gyfarch; cyfarch y cyfeillion wrth eu henwau.