Hosea 14 - University of Wales Guild of Graduates Translation 1945 (NT, Hosea, Amos)

1Dychwel, Israel, at Iafe dy Dduw,

Canys syrthiaist trwy dy anwiredd.

2Cymerwch eiriau gyda chwi,

A dychwelwch at Iafe;

Dywedwch wrtho, “Maddeu’r holl anwiredd,

A chymer ddaioni,

Fel yr ad-dalom iti ein gwefusau yn lle bustych.

3Ni weryd Asyria ni,

Ni farchogwn ar farch,

Ac ni ddywedwn mwyach ‘Ein Duw’ am waith ein dwylo,

Oblegid ynot ti y caiff yr amddifad dosturi.”

4Iachâf eu gwrthgiliad,

Caraf hwynt o’m bodd,

Canys trodd fy nigllonedd oddiwrtho.

5Byddaf fel gwlith i Israel,

Blagura yntau fel lili,

A bwrw ei wraidd fel Lebanon;

6Estyn ei frigau,

A bydd ei wychter fel olewydden,

Ac aroglau arno fel Lebanon.

7Dychwel y rhai a drig yn ei gysgod,

Adfywiant fel yd,

A blagurant fel gwinwydden;

Bydd ei goffa fel gwin Lebanon.

8Medd Effraim,

“Beth sydd a wnelwyf mwy ag eilunod?”

Myfi a atebodd ac a’i gwyliodd.

Myfi sydd fel cypreswydden werdd,

Ohonof y cafwyd dy ffrwyth.

9Pwy sydd ddoeth i ddeall hyn?

Yn ddeallgar i’w wybod?

Canys uniawn yw ffyrdd Iafe,

A rhodia’r cyfiawnion ynddynt,

Ond tramgwydda troseddwyr ynddynt.