1 Corinthiaid 13 - University of Wales Guild of Graduates Translation 1945 (NT, Hosea, Amos)

1A ffordd odidocach fyth yr wyf yn ei dangos i chwi. Pe llefarwn â thafodau dynion ac angylion, a’m bod eto heb gariad, wele efydd yn datsain neu symbal yn sernial fyfi.

2A phe bai eiddof broffwydo a bod yn hysbys i mi’r dirgelion i gyd, a phob gwybod, a phe bai i mi bob ffydd, fel y symudwn fynyddoedd, eto, a’m bod heb gariad, nid wyf ddim.

3A phe’n gardod y rhannwn fy meddiannau oll, a phe dodwn fy nghorff fel y’m llosgid, a’m bod hefyd heb gariad, nid llesach i mi hynny.

4Cariad, hirymarhous yw; cymwynasgar fydd cariad; ni bydd cenfigennus; nid ymffrostia cariad, nid ymchwydda;

5ni bydd anweddaidd, ni chais yr eiddo’i hun, nis cythruddid ni chyfrif ddrwg.

6Ni bydd lawen oblegid anghyfiawnder, eithr cydlawenhâ â’r gwirionedd.

7Dioddefa bob dim yn ddistaw, cred bob dim, gobeithia bob dim, deil odditan bob dim.

8Cariad byth ni chwymp i lawr; eithr am broffwydoliaethau, fe’u diddymir, neu am dafodau, fe dawant, neu wybodaeth, fe’i diddymir.

9Canys darn-wybod yr ydym, a darn-broffwydo.

10Eithr pa bryd bynnag y dêl y peth cyflawn, yna diddymir y darn-beth.

11Pan oeddwn blentyn, llefarwn fel plentyn, syniwn fel plentyn, rhesymwn fel plentyn; ond wedi dyfod yn ŵr, bwriais heibio bethau’r plentyn.

12Canys ar hyn o bryd gweled trwy ddrych yr ydym, ar wedd pôs, ond y pryd hwnnw, wyneb yn wyneb; weithion, mewn rhan yr adwaen, ond yna hefyd y llwyr adnabyddaf megis y’m llwyr adweinir.

13Felly yr awron fe erys ffydd, gobaith, cariad, y tri hyn. A mwyaf ohonynt yw cariad.