Actau'r Apostolion 7 - University of Wales Guild of Graduates Translation 1945 (NT, Hosea, Amos)

1A dywedodd yr archoffeiriad, “Ai felly y mae’r pethau hyn?”

2Eb yntau, “Frodyr a thadau, gwrandewch. Ymddangosodd Duw’r gogoniant

y deugain mlynedd yn y diffeithwch, chwi dŷ Israel?

43 Na, cymerasoch babell Moloch

a seren y duw Rhomffa,

y llunau a wnaethoch i’w haddoli.

Ac alltudiaf innau chwi y tu hwnt yn ystod goresgyn

a’r ddaear sydd droedfainc i’m traed;

Pa dŷ a adeiledwch i mi, medd yr Arglwydd,

neu pa fan fydd fy ngorffwysfa.

50 Onid fy llaw i a wnaeth y pethau hyn oll?

51Chwi rai gwargaled

Ecs. 33:3. a dienwaededig o galon

Ier. 9:26. a chlust,

Ier. 6:10. yr ydych chwi yn wastad yn gwrthdaro yn erbyn yr Ysbryd Glân; fel eich tadau, felly chwithau.

52Pa un o’r proffwydi nas erlidiodd eich tadau? Ie, a lladd y rhai a ragfynegodd am ddyfod y Cyfiawn; a chwithau’n awr, bradychwyr a llofruddion fuoch iddo,

53chwi a dderbyniodd y ddeddf yn gyfarwyddyd angylion, ac nis cadwasoch.”

54Wrth glywed y pethau hyn ffyrnigent yn eu calonnau, ac ysgyrnygent eu dannedd arno.

55Yntau, ac ynddo’r Ysbryd Glân ei lond, syllodd tua’r nef a gwelodd ogoniant Duw, ac Iesu’n sefyll ar ddeheulaw Duw,

56a dywedodd, “Dyma fi’n cael golwg ar y nefoedd yn agored a Mab y dyn yn sefyll ar ddeheulaw Duw.”

57Gwaeddasant hwythau â llef uchel, a chau eu clustiau, a rhuthio’n unfryd arno;

58ac wedi ei fwrw allan o’r ddinas dechreuasant ei labyddio. A dododd y tystion eu dillad wrth draed gŵr ifanc o’r enw Saul.

59A llabyddient Steffan, ag yntau’n galw ac yn dywedyd, “Arglwydd Iesu, derbyn fy ysbryd.”

60A chan benlinio gwaeddodd â llef uchel, “Arglwydd, na osod yn eu herbyn y pechod hwn.”

Ac wedi dywedyd hyn, fe hunodd.