1Maar Job antwoordde en zei:
2Och, werd mijn verdriet maar eens nauwkeurig gewogen,
en legden ze al mijn ellende maar bij elkaar in een weegschaal!
3Want het is nu zwaarder dan
en gaf God mij maar waarop ik hoop!
9Was God maar zo goed dat Hij mij verbrijzelde,
dat Hij Zijn hand losmaakte en een einde aan mij maakte!
10Dat zou nog een troost voor mij zijn,
ik zou opspringen in mijn droefheid als Hij mij niet spaarde;
want ik heb de woorden van de Heilige niet verloochend.
11Wat is mijn kracht, dat ik nog zou kunnen hopen?
Of wat is het doel waarvoor ik mijn leven zou willen verlengen?
12Is mijn kracht soms de kracht van stenen?
Is mijn vlees soms van brons?
13Of is er in mij geen hulp meer voor mezelf,
en is de wijsheid uit mij verdreven?
14Wie wanhopig is, mag van zijn vriend goedertierenheid verwachten;
of hij zou de vreze van de Almachtige verlaten.
15Mijn broeders hebben trouweloos gehandeld, als een beek;
zij gaan voorbij als stromende beken,
16die donker zijn van het ijs,
waarin de sneeuw zich verbergt.
17Op het moment dat zij weer stromen, verdwijnen zij;
als het warm wordt, drogen zij op van hun plaats.
18De paden van hun loop gaan alle kanten op,
zij gaan de woestenij in en vergaan.
19De karavanen van Tema kijken ernaar uit,
de reizigers van Sjeba wachten erop.
20Zij worden beschaamd in hun vertrouwen;
als zij erbij komen, worden zij teleurgesteld.
21Voorzeker, zo zijn jullie nu voor mij geworden: niets!
Jullie hebben de ontzetting gezien en jullie zijn bevreesd geworden.
22Heb ik soms gezegd: Geef mij iets,
of: Geef een geschenk voor mij van jullie vermogen?
23of: Bevrijd mij uit de hand van de tegenstander,
en verlos mij uit de hand van de geweldplegers?
24Onderwijs mij, dan zal ík zwijgen,
doe mij begrijpen waarin ik gedwaald heb.
25Wat zijn oprechte woorden krachtig!
Maar wat betekent het straffen dat bij jullie vandaan komt?
26Willen jullie woorden bedenken om te straffen?
Zijn de woorden van een wanhopige dan wind?
27Jullie zouden zelfs over een wees het lot werpen,
jullie zouden jullie vriend verkopen.
28Maar nu, wees zo goed om jullie tot mij te wenden;
zou ik midden in jullie gezicht liegen?
29Kom toch tot inkeer, laat er geen onrecht zijn,
ja, kom tot inkeer; mijn gerechtigheid is er nog.
30Is er onrecht op mijn tong?
Zou mijn gehemelte grote ellende niet onderscheiden?
Who We AreWhat We EelieveWhat We Do
2025 by iamachristian.org,Inc All rights reserved.
