Klaagliedere 4 - Bybel vir almal

Ons einde het gekom

1Hoekom het dit gebeur?

Die goud blink nie meer nie,

dit het dof geword.

Die goeie goud het verander.

Mense het die gewyde edelstene

op die hoeke van die strate weggegooi.

2Die goeie mense van Sion

was soos goud, hulle was baie spesiaal,

maar nou beteken hulle so min

soos die kleipotte

wat die pottebakker met sy hande maak.

3Jakkalse laat hulle kleintjies drink,

maar my volk is so wreed

soos volstruise in die woestyn.

4Die babatjies is baie dors,

hulle tonge sit vas bo in hulle monde.

Hulle vra kos, maar daar is niemand

wat vir hulle iets gee nie.

5Mense wat lekker kos geëet het,

sterf nou eensaam op die strate.

Mense wat koningsklere gedra het,

sit nou op die ashope.

6My volk het meer sonde gedoen

as die mense van die stad Sodom.

Die Here het Sodom baie vinnig verwoes,

en niemand het sy hand uitgesteek

om hulle te help nie.

7Die leiers in Jerusalem

was skoner as sneeu, witter as melk,

hulle liggame was rooier as koraal,

hulle was so mooi soos saffier.

8Maar nou is hulle swarter as roet,

niemand ken hulle wanneer hulle

op die strate loop nie.

Hulle is baie maer,

hulle is so droog soos hout.

9Dit het beter gegaan met mense

wat gesterf het in die oorlog,

beter as met die mense wat sterf van honger.

Die mense het stadig gesterf

omdat hulle niks koring afgesny het

om te eet nie.

10Vroue wat voorheen jammer was

vir hulle kinders,

het nou hulle kinders gekook en geëet.

Kinders het kos geword toe die vyande

my volk oorwin het.

11Die Here was kwaad,

Hy het nie opgehou om hulle te straf nie.

Hy het 'n vuur aangesteek in Jerusalem,

en die hele stad het verbrand.

12Die konings van die aarde,

al die mense in die wêreld,

het gedink dat vyande nooit

deur die poorte van Jerusalem

sou kon kom nie.

13Maar dit het gebeur.

Hoekom?

Dit het gebeur oor die sonde

van die profete,

oor die verkeerde dinge wat

die priesters gedoen het.

Hulle het onskuldige mense

laat sterf in die stad.

14Mense het soos blindes

rondgeloop op die strate.

Hulle was vol bloed,

niemand wou aan hulle klere raak nie.

15Ander mense het vir hulle geskree:

“Gaan weg, julle is onrein!

Gaan weg! Gaan weg!

Julle moenie aan ons raak nie!”

Hulle het toe weggegaan

en hulle wou tussen ander volke

gaan woon,

maar daardie volke het gesê:

“Julle mag nie vreemdelinge

hier by ons wees nie.”

16Dit was die Here self wat hulle

na al die kante toe gejaag het.

Hy wou hulle nie meer sien nie.

Hy wou nie met die priesters praat nie,

Hy wou nie jammer wees vir die leiers nie.

17Ons het aangehou kyk of iemand

ons sal kom help,

maar niemand het gekom nie.

Ons het gewag en gewag,

maar nie een volk het ons kom help nie.

18Die vyande het ons spore gevolg soos jagters,

ons kon nie kom op die oop stukke grond

in die stad nie.

Ons dood was naby,

ons lewe was verby,

ja, ons einde het gekom.

19Ons vyande was vinniger

as die arende in die lug.

Hulle het ons gejaag op die berge,

hulle het vir ons gewag in die woestyn.

20Die gesalfde van die Here,

die man wat vir ons so belangrik was

soos die asem in ons neus,

het 'n gevangene geword

in die tronk van die vyande.

Ons het voorheen van daardie man gesê:

“Hy sal ons beskerm wanneer ons

tussen die heidene moet woon.”

21Mense van Edom, julle moet dit geniet.

Julle wat in die land Us woon,

julle moet wys julle is bly,

maar die beker van swaarkry

sal na julle toe ook kom.

Julle sal dronk word en julle sal julle kaal uittrek.

22Mense van Sion,

die Here het julle klaar gestraf,

dit is nou verby,

die Here sal julle nie gevangenes

laat bly nie.

Maar, mense van Edom,

vir júlle sal die Here nóú straf,

Hy sal julle sondes vir almal wys.