Jesaja 16 - Bybel vir almal

1Moabiete, julle moet vir die koning van die land Juda

'n skaap-ram stuur,

julle moet dit uit Sela

in die woestyn na Sionsberg stuur.

2Die vroue van Moab

sal by die driwwe deur die Arnon-rivier kom

soos voëltjies wat probeer vlieg

wanneer die groot voëls hulle uit die nes geskop het.

3Hulle sal vir die mense van Juda vra:

“Sê vir ons wat ons moet doen,

maak 'n plan, beskerm ons.

Julle moet vir ons wees

soos 'n donker skaduwee

wanneer dit warm is.

Julle moet die mense wegsteek

wat na julle toe vlug,

julle moenie sê waar hulle is nie.

4Mense het gevlug uit Moab,

julle moet hulle by julle laat woon,

julle moet hulle by julle laat wegkruip

om hulle te beskerm teen die mense

wat hulle wil doodmaak.”

Mense van Juda,

die mense wat vir julle verdruk het,

sal verdwyn.

Hulle sal nie aanhou

om julle te laat swaarkry

en om julle land te vertrap nie.

5Die Here wat lief is vir julle,

sal dan iemand koning maak

van die nageslag van koning Dawid.

Dit sal iemand wees wat koning mag wees,

iemand wat regverdig regeer

en wat weet hoe om reg te doen.

6Ons het gehoor dat die Moabiete

hoogmoedig en trots is.

Hulle dink hulle is wonderlik,

maar hulle het niks om oor te spog nie.

7Daarom huil die een Moabiet

oor die ander een,

hulle almal huil,

hulle is moedeloos,

hulle huil oor die rosyntjies

van die stad Kir-Geres,

8want die wingerde by die stede Gesbon en Sibma

het verdroog.

Mense wat regeer oor volke,

het dronk geword van die rooi wyn.

Die wingerde se ranke het gegroei

tot by die stad Jaser, tot in die woestyn.

Die ranke het verder en verder gegroei

tot verby die see.

9Daarom huil ek nou

saam met die mense van Jaser

oor die wingerd van die stad Sibma,

ek huil baie trane

saam met die mense van Gesbon en Elale,

want daar is nie vrugte en koring

waaroor hulle kan sing nie.

10Daar is niks vrugte aan die vrugtebome

waaroor hulle bly kan wees nie,

daar is niks in die wingerd

waaroor die mense kan sing nie.

Niemand trap druiwe

in die parskuipe nie.

Die Here sê:

“Die mense sal nie meer bly wees

oor die vrugte wat hulle gepluk het

en oor die koring wat hulle afgesny het nie.

Ek het dit gestop.

11Ek is baie hartseer

oor Moab en Kir-Geres,

Ek huil soos 'n lier.

12Die Moabiete gaan

na die offer-plekke en tempels

om te bid en om baie offers te bring,

maar dit sal nie help nie.”

13Dit is wat die Here voorheen oor Moab gesê het.

14En nou sê die Here:

“Hulle het drie jaar lank

swaargekry soos 'n dagloner,

nou sal niemand meer dink

dat die Moabiete belangrik is nie.

Min van hulle mense sal nog lewe

en hulle sal niks beteken nie.”