Psalms 78 - Bybel vir almal

God het die Juda-stam gekies

1'n Lied. Van Asaf.

My volk, julle moet luister na wat ek vir julle leer,

julle moet goed luister na wat ek vir julle sê.

2Ek wil dit doen soos wyse mense dit doen,

ek wil praat oor dinge waarvan julle nie weet nie,

dinge wat lank gelede gebeur het.

3Ons het dit gehoor en ons weet dit,

ons voorvaders het dit vir ons vertel.

4Ons wil dit nie wegsteek vir hulle nageslag nie,

ons wil aanhou om vir die volgende geslag te vertel

hoekom hulle die Here moet prys.

Ons wil vertel van die Here se krag

en van die wonderwerke wat Hy gedoen het.

5Hy het vir die nageslag van Jakob, vir Israel,

gesê wat Hy wil hê, wat hulle moet doen.

Hy het vir ons voorvaders gesê

hulle moet dit vir hulle kinders leer.

6Elke volgende geslag moet weet

wat die Here wil hê,

elke kind wat gebore sal word,

en hulle moet dit ook vir hulle kinders leer.

7Hulle moet glo dat God hulle sal help.

Hulle moenie vergeet wat Hy gedoen het nie

en hulle moet doen wat Hy gesê het.

8Hulle moenie soos hulle voorvaders wees nie,

want hulle voorvaders was hardkoppig en opstandig,

hulle het nie aangehou om in God te glo nie,

hulle was ontrou aan Hom.

9Die mense van Efraim kon met pyl en boog veg

maar hulle het gevlug toe die oorlog begin.

10Hulle het nie gedoen wat die verbond van God sê nie,

hulle wou nie lewe soos Hy wil hê nie.

11Hulle het vergeet wat God gedoen het,

hulle het die wonderwerke vergeet

wat Hy vir hulle gewys het.

12Hulle voorvaders het gesien toe God 'n wonderwerk doen

in die land Egipte, die land waar die stad Soan is.

13Hy het 'n pad deur die see gemaak

en Hy het hulle laat deurloop,

die water het soos 'n muur gestaan.

14God het sy volk in die dag gelei met 'n wolk

en elke nag het Hy hulle met die lig van 'n vuur gelei.

15God het rotse oopgebreek in die woestyn

en Hy het sy volk laat drink van die water

diep onder die aarde.

16Hy het strome water uit klip laat kom,

die water het gevloei soos riviere.

17Maar die mense van Efraim het aangehou

om sonde te doen teen God,

hulle was opstandig teen die Hoogste God

in die land waar daar nie water is nie.

18Hulle het God getoets en hulle het die kos gevra

waarvoor hulle lus was.

19Hulle het teen God gepraat, hulle het gevra:

“Kan God in die woestyn vir ons kos gee om te eet?

20Dit is waar, Hy het 'n rots geslaan,

en daar het water uitgestroom,

daar het riviere gevloei.

Maar kan God ook brood gee,

of kan hy vir sy volk vleis bring?”

21Daarom, toe die Here dit hoor,

het Hy kwaad geword.

Dit was soos 'n vuur wat gebrand het

teen die nageslag van Jakob, teen Israel.

22God was kwaad omdat hulle nie geglo het

dat Hy sal doen wat Hy belowe het nie,

hulle het nie geglo dat Hy hulle sal red nie.

23Hy het wolke van bo af gestuur

en Hy het die deure

van die hemeldak oopgemaak.

24Hy het manna op hulle laat reën

sodat hulle dit kon eet.

Hy het vir hulle brood uit die hemel gegee.

25Mense het brood van engele geëet,

God het vir hulle kos gestuur, meer as genoeg.

26Hy wat sterk is, het die wind laat waai

uit die ooste en uit die suide.

27Hy het vleis op hulle laat reën, dit was voëls,

so baie soos stof, so baie soos die sand by die see.

28Die voëls het binne-in die kamp geval,

rondom hulle tente.

29Hulle het geëet en meer as genoeg gekry,

God het vir hulle die kos gebring waarvoor hulle lus was.

30Maar hulle wou aanhou en aanhou eet.

Die kos was nog in hulle mond,

31toe het God kwaad geword vir hulle.

Hy het van hulle vetste manne begin doodmaak,

Hy het die jongmanne van Israel laat sterf.

32God het dit alles gedoen,

maar hulle het aangehou om sonde te doen,

hulle het nie geglo dat dit Hý is

wat die wonderwerke gedoen het nie.

33God het hulle laat sterf.

Hulle lewens het niks beteken nie, dit was soos wind,

hulle was elke dag bekommerd en bang.

34Elke maal wanneer God party mense laat sterf het,

dan het die ander mense na Hom toe teruggekom

en gesê dat hulle jammer is

en dat hulle wil doen wat Hy wil hê.

35Hulle het dan gesê dit is God wat hulle Rots is,

dit is die Hoogste God wat hulle kan vrymaak.

36Maar hulle wou Hom bedrieg,

hulle het dinge gesê, maar hulle was vals.

37Hulle het nie regtig in God geglo nie,

hulle het nie gedoen wat Hy gesê het

toe Hy 'n verbond met hulle gemaak het nie.

38En God?

Hy was genadig,

Hy het hulle sonde vergewe,

Hy het hulle nie almal laat sterf nie.

Hy het baie maal weer goed geword vir hulle,

Hy het nie vir hulle kwaad gebly nie.

39Hy het onthou dat hulle mense is,

hulle is soos wind wat verbywaai

en dan is dit weg.

40Hulle was baie maal opstandig teen Hom,

hulle het Hom hartseer gemaak

daar in die woestyn, die wilde plek.

41Hulle het God elke maal weer getoets,

hulle het die Heilige God van Israel

hartseer gemaak.

42Hulle wou nie onthou wat Hy gedoen het nie,

daardie tyd toe hulle swaargekry het

en toe Hy hulle gered het,

43daardie tyd toe Hy in Egipte tekens

en wonderwerke gedoen het,

daar in die land waar die stad Soan is.

44Hy het die riviere, die waterstrome, verander,

en dit het bloed geword

sodat die Egiptenaars dit nie kon drink nie.

45Hy het steekvlieë gestuur wat hulle gebyt het

en paddas wat hulle land verwoes het.

46Hy het hulle plante vir die sprinkane gegee,

die sprinkane het alles op hulle koringlande

en in hulle tuine opgevreet.

47Hy het hael gestuur

om hulle wingerde stukkend te slaan

en Hy het ryp gestuur

om hulle vyebome te laat doodgaan.

48Hy het hael en weerlig gestuur

om hulle beeste en hulle skape

en bokke dood te slaan.

49God het hulle laat voel hoe kwaad Hy is,

Hy wou hulle baie swaar laat kry,

Hy het vir hulle boodskappers gestuur

om te sê dat mense sal sterf.

50Hy was kwaad, baie kwaad,

en Hy het dit vir hulle gewys.

Hy het nie hulle lewe gespaar nie,

Hy het hulle laat sterf van pes.

51Hy het die oudste seun van elke familie van die Egiptenaars laat sterf

in Egipte, in die woonplek van die nageslag van Gam.

52Maar Hy het sy eie volk weggelei

soos 'n herder sy skape en bokke weglei.

Hy het hulle deur die woestyn gelei

53en Hy het hulle gebring

waar hulle veilig kan wees

en nie bang nie.

Maar hulle vyande het in die see verdrink.

54God het sy volk gebring na sy gewyde land,

na die berg wat Hy geneem het

om aan Hom te behoort.

55Hy het ander volke uit hulle lande weggejaag

sodat sy eie volk daar kon woon.

Hy het hulle lande vir die stamme van Israel gegee

en Hy het hulle laat woon in daardie volke se woonplek.

56Maar die Hoogste God se volk het Hom getoets,

hulle was opstandig teen Hom, hulle het nie gedoen

wat Hy vir hulle gesê het nie.

57Hulle het weggegaan van Hom,

hulle was ontrou soos hulle voorvaders.

Hulle was soos 'n boog wat skeef was

en nie reg kon skiet nie.

58Hulle het God kwaad gemaak,

want hulle het offer-plekke gebou,

hulle het Hom baie kwaad gemaak,

want hulle het beelde aanbid.

59God het geweet wat hulle doen

en Hy het baie kwaad geword,

Hy het die Israeliete heeltemal gelos.

60Hy het die tempel in Silo gelos,

die plek waar Hy tussen mense gewoon het.

61Hy het nie gekeer toe die vyande

sy verbondskis vat nie,

die kis waar Hy, die sterk Koning,

aan sy mense verskyn het.

62Hy het sy volk laat sterf in oorlog,

Hy was kwaad vir die mense van sy eie land.

63Hulle jongmanne het verbrand,

en daar was niemand met wie hulle jongmeisies

kon trou nie.

64Hulle priesters het in die oorlog gesterf,

en daar was nie tyd vir die weduwees om te rou nie.

65Maar toe het die Here wakker geword

soos iemand wakker word nadat hy geslaap het,

soos iemand wat weer reg word

nadat hy te veel wyn gedrink het.

66Hy het sy vyande hard geslaan,

Hy het hulle vir altyd verneder.

67Hy het die tempel gelos wat by die Josef-stam was,

Hy het nie weer die Efraim-stam gekies nie.

68Hy het die Juda-stam gekies,

die Sionsberg waarvoor Hy lief geword het.

69Hy het sy tempel daar gebou,

dit was hoog en vas soos die hemel en die aarde

wat Hy vir altyd vas laat staan.

70Hy het sy dienaar Dawid gekies

en hom weggeneem van die skaapkrale,

71Hy het hom van die lammer-ooie weggeneem

om die herder te wees van sy volk,

die nageslag van Jakob, Israel.

72Dawid het goed regeer oor hulle,

hy was 'n wyse koning.