1OIs. 52:1; 61:3, 10; Gipa. 21:2. Jerusalem, huboa ang mga bisti nga imong gisul-ob sa imong pagbangotan ug kasakit ug isul-ob gayod kanunay ang harianon nga himaya sa Dios.
2Ikupo ang katarong sa Dios. Ibutang sa imong ulo ang korona sa himaya sa Dios nga Walay Sinugdan ug Kataposan.
3Ang Dios magpakita sa imong kasanag ngadto sa tagsatagsa ka nasod sa kalibotan.
4Hangtod sa kahangtoran, tawgon ikaw ug, “Ang kalinaw nga imong maangkon naggikan sa imong pagkamatarong, ug ang imong himaya naggikan sa imong mahigugmaong pag-alagad kanako.”
5Bangon, O Jerusalem, ug tindog diha sa tumoy sa bukid. Tan-awa kon hain dad-a sa Dios nga Balaan ang imong mga anak nga nagkapundok gikan sa silangan ug gikan sa kasadpan. Nangalipay sila nga ang Dios nahinumdom kanila.
6O Jerusalem, ang imong mga anak gibihag sa ilang mga kaaway. Mibiya sila kanimo nga nagtiniil apan ang Dios nagdala kanila balik kanimo daw sinangga sa harianon nga trono.
7Ang Dios nagsugo nga ang tanang taas nga bukid ug ang walay kataposan nga kabungtoran pagapatagon. Nagsugo siya nga ang mga walog pun-on ug yuta aron mapatag aron ang katawhan sa Israel mopauli nga walay kakulian diha sa himaya sa Dios.
8Sa pagsugo sa Dios, ang mga lasang sa humot nga mga kahoy moturok aron maghatag ug landong alang sa katawhan sa Israel.
9Ang Dios magdala sa katawhan sa Israel balik sa ilang yuta. Mobalik sila uban sa dakong kalipay giniyahan sa iyang kaluoy ug katarong ug linibotan sa kahayag sa iyang mahimayaong presensya.
Who We AreWhat We EelieveWhat We Do
2025 by iamachristian.org,Inc All rights reserved.
