1Si Job miingon:
2Ipalanog ko gihapon ang akong mulo ngadto sa Dios.
Dili ako makapugong sa pag-agulo.
3Maayo unta kon nasayod pa ako kon asa ko siya hikaplagi,
ug nasayod ako kon hain siya.
4Isulti ko kaniya ang akong mulo,
ug ipadayag ko ang akong mga katarongan.
5Buot ako masayod kon unsay iyang isulti,
ug unsaon ako niya pagtubag.
6Gamiton ba sa Dios ang tanan niyang gahom batok kanako?
Dili! Mamati hinuon siya samtang magsulti ako.
7Dili ako limbongan; makapadayag ako sa akong katarongan atubangan sa Dios;
hukman niya ako nga wala gayoy sala.
8Gisusi ko ang Silangan, apan wala didto ang Dios;
ug wala ko siya hikaplagi, sa dihang gisusi ko ang Kasadpan.
9Gipangita ko ang Dios diha sa Amihanan,
apan wala ko siya makita
ug miadto ako sa Habagatan,
apan wala ko gihapon siya makita.
10Apan nasayod ang Dios sa tanan kong lakang;
kon sulayan niya ako, makaplagan niya ako nga putli sama sa bulawan.
11Gisunod ko kanunay ang dalan nga iyang gipili,
ug wala gayod ako magsimangsimang.
12Gituman ko kanunay ang gisugo sa Dios,
ug gitipigan sa akong dughan ang iyang mga pulong.
13Wala siyay pagkabalhin, walay makasupak kaniya,
o may makapugong kaniya pagbuhat sa buot niya.
14Tumanon niya ang iyang giplano alang kanako;
kana usa lamang sa daghan niyang mga laraw.
15Busa mangurog ako sa kahadlok sa iyang atubangan.
16Gikuha sa Dios nga Labing Gamhanan ang akong kaisog.
17Ang nakahadlok kanako mao ang Dios
ug dili ang kangitngit—bisag butaan pa ako sa kangitngit.
Who We AreWhat We EelieveWhat We Do
2025 by iamachristian.org,Inc All rights reserved.