Sirac 51 - Cebuano Meaning-Based Bible

Usa ka Awit sa Pasalamat

1Nagpasalamat ako kanimo, O Ginoo ug Hari;

nagdayeg ako kanimo ngon nga akong Dios ug Manunubos.

Nagpasalamat ako kanimo

2kay imo man akong gitabangan ug gipanalipdan.

Giluwas mo ako gikan sa kamatayon

ug sa makuyaw nga mga bakak ug mga pasangil.

3Gitabangan mo ako sa diha nga walay lain nga motabang;

diha sa imong dakong kaluoy giluwas mo ako

gikan sa daghang mga kalisdanan nga akong naagian:

gikan sa pagdumot sa akong mga kaaway,

nga buot motapos sa akong kinabuhi,

4gikan sa pagkalumos diha sa naglibot nga aso nga nagautbo,

gikan sa mga kalayo nga dili ako maoy nagduslit,

5sa kamatayon mismo,

sa daotang pasangil nga gitaho ngadto sa hari.

6Makausa gidala ako ngadto sa atubangan sa kamatayon;

7ang mga kaaway naglibot kanako sa tanang dapit.

Nangita ako ug tawo nga makatabang kanako

apan wala gayoy bisan usa.

8Apan unya, O Ginoo, nahinumdom ako unsa ikaw kamaluluy-on

ug unsa ang imong nahimo sa nangagi nga mga panahon.

Nahinumdom ako nga giluwas mo sila nga nagasalig kanimo,

nga gipalingkawas mo sila gikan sa ilang mga kaaway.

9Unya gikan dinhi sa yuta nag-ampo ako kanimo

aron imo akong luwason gikan sa kamatayon.

10Nag-ampo ako, “O Ginoo, ikaw ang akong amahan;

ayaw akog biyai diha sa akong mga kagul-anan,

sa panahon nga walay motabang kanako batok sa mapahitas-ong mga kaaway.

11Magdayeg ako kanimo kanunay

ug mag-awit sa mga himno sa pasalamat.”

Gipatalinghogan mo ang akong pag-ampo,

12ug giluwas mo ako gikan sa hulga sa kalaglagan.

Busa nagpasalamat ako ug nagdayeg kanimo.

O Ginoo, nagdayeg ako kanimo!

Ang Pagpangita sa Kaalam

13Sa batan-on pa ako, sa wala pa ako mosugod sa akong mga panaw, hugot akong nag-ampo aron hatagag kaalam.

14Miadto ako sa Templo ug nangayog kaalam ug pangitaon ko kini samtang may kinabuhi pa ako.

15Gikan sa pagbuklad sa akong kabatan-on ngadto sa pagkahinog sa akong panuigon, ang kaalam maoy akong kalipay. Nagsubay ako diha sa iyang tul-id nga agianan sukad sa akong kabatan-on.

16Nakadawat ako sa kaalam diha sa akong pagsugod sa pagpatalinghog kaniya, ug gigantihan ako sa usa ka dakong kahibalo.

17Sa kanunay nagtuon ako ug nagmapasalamaton sa tanan kong magtutudlo.

18Hugot ang akong tinguha sa pagkinabuhi nga maalamon ug sa paghalad sa akong kinabuhi alang sa kaayohan. Wala akoy pagbasol.

19Nakigbisog ako alang sa kaalam ug higpit ako diha sa akong panglihok. Sa akong pag-ampo, masulob-on kong gikompisal ang akong kakulang sa kaalam.

20Apan hugot ang akong tinguha sa paghupot kaniya ug nakaplagan ko siya pinaagi sa pagbantay ko sa akong kaugalingon nga makalikay sa pagpakasala. Mitubo ako diha sa kaalam sukad sa unang pagkakaplag ko kaniya ug dili gayod ako mobulag kaniya.

21Tungod kay naaghat ako sa tinguha sa pagkaplag kaniya, gigantihan ako pag-ayo.

22Ang Ginoo naghatag kanako sa gasa sa pagpanulti ug gigamit ko kini sa pagdayeg kaniya.

23Umari kamo kanako, kamong tanan nga nagkinahanglan sa pagtudlo, ug pagtuon kamo dinhi sa akong tulonghaan.

24Nganong moingon man kamo nga kamo walay kaalam ug unya wala kamoy gihimo aron makaangkon niini?

25Ania ang akong isulti: walay gasto ang pagkamaalamon.

26Isangon ang yugo ug uyon sa pagtuon. Ang kahigayonan duol kanunay.

27Tan-awa lang! Sa tinuoray ako wala maghago pag-ayo apan nakaplagan ko ang dakong katagbawan.

28Bisan unsa kalisod alang kanimo ang paghupot sa kaalam apan sigi lang kay dako man kaayo ang balos niini.

29Pagpasalamat nga malipayon tungod sa mga kaluoy sa Ginoo ug ayaw gayod kaulaw sa pagdayeg kaniya.

30Buhata ang imong katungdanan sa husto nga panahon ug ang Ginoo, sa panahon nga iyang gitakda, mohatag kanimo ug ganti.