1Sa Juda naila pag-ayo ang Dios
ug sa Israel nabantog ang iyang ngalan.
2Anaa sa Jerusalem ang iyang pinuy-anan;
nagpuyo siya sa Bukid sa Sion.
3Didto gibalibali niya ang mga udyong sa mga kaaway,
ang ilang mga taming ug mga espada ug ang tanan nilang hinagiban sa gubat.
4Pagkamahimayaon mo, O Dios!
Pagkahalangdon mo samtang naglugsong ka sa mga bukid
diin gibuntog mo ang imong mga kaaway.
5Ang isog nilang mga sundalo gisakmitan sa ilang mga inagaw
ug karon nangamatay na sila;
walay usa nga nahibilin nga makagamit sa ilang hinagiban.
6Sa dihang gihulga mo sila, O Dios ni Jacob,
ang mga kabayo ug ang mga nagkabayo nangahulog ug nangamatay.
7Apan ikaw, O Ginoo,
gikahadlokan pag-ayo sa mga tawo!
Kinsay makaatubang kanimo kon mapungot ka?
8Gikan sa langit gipaila mo ang imong hukom.
Ang yuta nalisang ug wala magtingog
9sa dihang mitindog ka, O Dios,
aron paghukom ug pagluwas sa tanang mga dinaugdaog sa kalibotan.
10Ang kasuko sa mga tawo nakadugang hinuon sa pagdayeg kanimo;
ang nahisalin sa mga gubat magtuman sa imong mga kasaulogan.
11Ihatag sa Ginoo nga imong Dios ang gisaad mo kaniya;
kamong mga kasikbit nga kanasoran, pagdalag mga gasa kaniya.
Gihimo sa Dios nga mahadlok ang mga tawo kaniya.
12Gipakaulawan niya ang mga garbosong prinsipe,
ug gihadlok niya ang mga gamhanang hari.
Who We AreWhat We EelieveWhat We Do
2025 by iamachristian.org,Inc All rights reserved.
