Tobit 10 - Cebuano Meaning-Based Bible

Naguol si Tobit ug si Ana

1Sa laing bahin, matag adlaw nag-ihap si Tobit sa panahon nga gikinahanglan sa pagbiyahe ngadto sa Rages ug sa pagbalik. Sa miabot na ang panahon ug wala pa mahibalik ang iyang anak, miingon si Tobit sa iyang asawa,

2“Unsa ba kahay nalanganan niya? Wala ba kaha mamatay si Gabael? Tingali wala nay makaentrigar kaniya sa salapi.”

3Nabalaka pag-ayo si Tobit.

4Unya miingon si Ana, “Ang akong anak patay na. Siguro gayod ako niini.” Mihilak siya ug nagminatay alang kang Tobias,

5“O anak ko, kalipay sa akong kinabuhi, ngano man gayod nga gitugotan ko ikaw sa paglakaw?”

6Gialam-alaman siya ni Tobit sa pag-ingon, “Ayaw kabalaka. Ayaw kaguol kay walay nahitabo kaniya. Tingali adunay hitabo nga wala paabota nga nakahawid kanila didto. Gawas pa, ang iyang kauban usa ka tawo nga kasaligan ug usa pa gayod ka paryenti. Ayaw palabig kaguol. Siguro nagpadulong na siya nganhi sa ato.”

7Apan mitubag ang iyang asawa, “Hilom ug pasagdi lang ako. Ayaw ako paglinglaha. Ang akong anak patay na.” Unya matag adlaw mogawas siya sa balay ngadto sa dalan nga giagian ni Tobias ug maghulat kaniya hangtod sa pagsalop sa adlaw. Dili siya motugot nga may mohupay kaniya ug inighibalik niya sa balay, magminatay siya sa tibuok gabii sa walay pagkatulog.

Ang Pagbiya gikan sa Ecbatana

Sa laing bahin natapos ang duha ka semana nga kombira sa kasal nga gisaad ni Raguel nga himoon alang sa iyang anak nga si Sara. Busa miadto si Tobias kaniya ug naghangyo, “Tugoting mopauli na ako. Siguro ako nga nawad-an na sa tanang paglaom ang akong mga ginikanan ug wala na maghunahuna nga makakita pa sila kanako pag-usab. Busa, Raguel, tugoti ako sa pagpauli ngadto sa akong amahan. Gisuginlan ko na ikaw sa iyang kahimtang sa akong pagtalikod kaniya.”

8Apan mitubag si Raguel, “Pabilin lang dinhi, anak ko. Pabilin dinhi uban kanako. Padad-an ko lang ug mga sulugoon ang imong amahan aron kasuginlan siya nga ikaw maayo ug walay kabilinggan.”

9Apan namugos si Tobias nga miingon, “Dili, dili ako makahimo niana! Tugoti lang ako sa pagbalik ngadto sa akong amahan.”

10Busa gihatag dayon ni Raguel kang Tobias ang iyang asawa nga si Sara. Gihatagan usab niya si Tobias sa katunga sa tanan niyang kabtangan: mga ulipon, mga baka, mga karnero, mga asno, mga kamelyo, mga sapot, salapi ug kahimanan sa panimalay.

11Gigakos ni Raguel si Tobias ug gipagikan sila uban sa iyang panalangin, “Adios, anak ko. Hinaot unta nga walay kabilinggan ang inyong biyahe. Ang Ginoo sa langit magbantay unta kanimo ug kang Sara. Ug itugot unta kanako nga motaas pa ang akong kinabuhi aron makakita ako sa inyong mga anak.”

12Unya miingon si Raguel kang Sara, “Lakaw uban sa imong bana ug pagpuyo didto sa balay sa iyang mga ginikanan. Sukad karon isipa sila nga imong mga ginikanan sama sa imong kaugalingong inahan ug kanako. Hinaot unta nga ang akong madungog mahitungod kanimo mga butang nga maayo sa tibuok kong kinabuhi.” Human siya manamilit, iya silang gipagikan.

Unya miingon si Edna kang Tobias, “Tobias, anak ko, ang Ginoo magdala kaninyo nga walay kakulian ngadto sa inyo. Itugot unta niya nga motaas ang akong kinabuhi aron makakita ako sa inyong mga anak. Ang Ginoo mao ang akong saksi; itugyan ko ang akong anak diha sa imong pagbantay. Sa tibuok nimong kinabuhi ayaw gayod pagbuhat sa bisan unsa nga makaguol sa kasingkasing sa imong asawa. Hinaot untang maayo ang inyong biyahe, Tobias. Sukad karon, si Sara imo nang asawa ug ako imong inahan. Hinaot unta nga magmalampuson kita sa tibuok natong kinabuhi.” Unya gihagkan ni Edna silang duha ug gipagikan.