1Ang
nga magpahimulos sa iyang mapait nga kinabuhi kon makahimo siya.
7Ang kahoy, human kini putla,
may paglaom pa nga manalingsing ug mabuhi.
8Bisan pag gulang na ang gamot
ug daw patay na ang tuod niini,
9mosalingsing gihapon kini kon hitubigan, ug unya mananga daw kahoyng linghod pa.
10Apan ang tawo, inigkamatay niya,
mao kana ang iyang kataposan ug dili mo na siya igkita.
11Sama sa mga suba nga dili na modagayday,
ug sa mga linaw nga mohubas,
12ang tawo mamatay
ug dili na gayod mobangon;
dili na siya momata samtang anaa pay langit.
13O Dios, tagoi ako didto sa Seol,
hangtod nga molabay na ang imong kasuko,
ug unya pagtakda ug panahon nga maoy imong ihinumdom kanako.
14Kon mamatay ang tawo, mabuhi pa ba siya?
Apan magpaabot ako
hangtod nga moabot ang panahon
nga ako buhian na gikan sa akong kahimtang.
15Unya motubag ako inigsangpit mo kanako,
ug mahimuot ka na niining imong binuhat.
16Unya bantayan mo ang tanan kong lakang,
apan dili na nimo isipon ang akong mga sala.
17Wagtangon mo ang akong mga sala,
ug palaon mo ang tanan kong kasaypanan.
18May panahon ra nga matumpag ang kabukiran
ug mabalhin ang mga pangpang.
19Ingon nga sa hinayhinay kutkuton sa tubig ang mga bato,
ug ang kusog nga ulan mobanlas sa yuta,
ang paglaom sa tawo imo usab nga gub-on.
20Kuhaan mo sa gahom ang tawo, ug hinginlan mo siya,
ug mausab ang iyang panagway inigkamatay niya.
21Ang iyang mga anak mahimong bantogan, apan dili na siya masayod niini,
ug walay mosugilon kaniya kon sila pakaulawan.
22Ang iya rang mabati mao ang kasakit sa iyang lawas,
ug ang kaguol sa iyang kaisipan.
Who We AreWhat We EelieveWhat We Do
2025 by iamachristian.org,Inc All rights reserved.
