1Nag-ingon ang Ginoo,
“O katawhan sa Israel, kon mobalik kamo, balik ngari kanako.
Kon isalikway ninyo ang mga diosdios nga akong gidumtan,
ug dili na magbudhi kanako,
2may katungod ug may katarongan na kamo nga manumpa sa akong ngalan.
Unya ang tanang kanasoran mohangyo kanako nga panalanginan ko sila
ug magdayeg sila kanako.”
3GiingnanOs. 10:12. sa Ginoo ang katawhan sa Juda ug sa Jerusalem,
“Daroha ang inyong darohon nga kaumahan;
ayaw isabod ang inyong binhi sa katunokan.
4Tumana ninyo ang kasabotan tali kaninyo ug kanako.
Itugyan kanako ang inyong kasingkasing,
kamong katawhan sa Juda ug sa Jerusalem
aron dili mosilaob ang akong kasuko
tungod sa inyong daotang mga buhat;
inigsilaob unya sa akong kasuko,
wala gayoy tawong makapuypoy niini.”
Gisulong ang Juda5Patingoga ang trumpeta ngadto sa tibuok nasod!
Singgit ug kusog!
Papundoka ang katawhan sa Juda ug sa Jerusalem
ug padagana ngadto sa mga kinutaang siyudad.
6Giyahi sila paingon sa Sion.
Palikaya sila sa walay langan
kay nagpadala ang Ginoo ug dakong katalagman gikan sa amihanan.
7Migula na gikan sa iyang tagoanan ang usa ka liyon,
ang tiglaglag sa kanasoran.
Ania siya aron ang Juda laglagon niya sa hingpit.
Lumpagon gayod ang mga siyudad sa Juda
ug wala nay magpuyo niini.
8Busa pagbisti kamog sako
ug pagminatay kamo ug pagbangotan
kay wala pa mahupay ang bangis nga kapungot sa Ginoo batok sa Juda.
9Nag-ingon ang Ginoo, “Niadtong adlawa ang mga hari ug mga kadagkoan mawad-ag kaisog. Mahikugang ang mga pari ug mahibulong ang mga propeta.”
10Unya miingon ako, “O Ginoong Dios, gilimbongan mo ang katawhan sa Jerusalem! Nag-ingon ka nga may moabot nga kalinaw apan karon namiligro sa espada ang ilang kinabuhi.”
11Moabot ang panahon nga ang katawhan sa Jerusalem pahibaloon nga adunay makapasong hangin nga mohuros gikan sa kamingawan ug mohapak kini sa katawhan sa Ginoo. Dili kini huyohoy nga mopalid sa tahop.
12Ang hangin nga ipadala sa Ginoo kusog kaayo. Karon ang Ginoo mismo ang nagpakanaog ug silot sa iyang katawhan.
Gilibotan sa Kaaway ang Juda13Ang kaaway nagpaingon na nganhi nga daw panganod,
ang karwahing iggugubat niya sama sa alimpulos;
tulin pa sa agila ang iyang mga kabayo
ug sigurong mangamatay gayod kita.
14Jerusalem, hinloi sa daotan ang imong kasingkasing aron ka maluwas.
Hangtod anus-a ka maghunahuna ug daotan?
15Ang mga mensahero gikan sa Dan ug sa Efraim
maoy nagdala sa daotang balita.
16Gipasidan-an nila ang kanasoran ug ang Jerusalem
nga umaabot ang mga kaaway nga gikan sa layong nasod.
Maninggit sila batok sa mga siyudad sa Juda;
17libotan nila ang Juda sama sa himoon sa mga tawo nga nagbantayg uma
kay ang nasod misupil man sa Ginoo.
Ang Ginoo maoy nag-ingon niini.
18Juda, mahitabo kini kanimo tungod sa daotan mong mga buhat.
Ang imong sala maoy nakaingon niining tanan
busa bation mo ang kapait ug tumang kasakit.
Nasubo si Jeremias alang sa Iyang Katawhan19Dili ko maantos ang kaguol;
daw gikumot ang akong kasingkasing sa kasakit.
Dili ko kapugngan ang akong gibati;
nadungog ko ang tingog sa trumpeta ug ang singgit sa panaggubat.
20Nagsunodsunod ang mga katalagman
ug ang tibuok nasod nalukop sa kadaot nga nahimo niini.
Sa kalit lamang nangaguba ang mga tolda
ug nangagusbat ang mga tabil niini.
21Wala bay pagkatapos ang nakita kong panaggubat,
ingon man ang nabati kong lanog sa trumpeta?
22Nag-ingon ang Ginoo,
“Mga buangbuang ang akong katawhan;
wala sila makaila kanako.
Sama sila sa kabataan nga walay buot,
wala silay salabotan.
Hanas na sila sa pagbuhat ug daotan
apan dili sila maantigong mobuhat sa maayo.”
Ang Panan-awon ni Jeremias sa Umaabot nga Katalagman23Unya mitan-aw ako sa yuta, wala kini mahitsura;
mihangad ako sa langit ug nagngitngit lamang kini.
24Mitan-aw ako sa kabukiran ug nakita ko nga natay-og kini,
ingon man ang mga kabungtoran.
25Wala akoy nakitang tawo;
ang kalanggaman sa kahanginan nanglupad ug mipalayo na.
26Nahimo nang diserto ang tabunok nga yuta.
Nangagun-ob ang mga siyudad
tungod sa mabangis nga kapungot sa Ginoo.
27Kay ang Ginoo nag-ingon man nga mahimong diserto ang tibuok kalibotan apan dili kini niya laglagon sa hingpit.
28Tungod niini, magbangotan ang yuta ug mongitngit ang langit.
Mao kini ang giingon sa Ginoo
ug dili na mausab ang iyang hunahuna.
Nakahukom na siya
ug buhaton gayod niya kini.
29Sa kabanha sa mga tawong nagkabayo
ug sa mga tawong nagdalag mga pana,
managan ang tanang katawhan.
Ang pipila managan ngadto sa lasang,
ang uban ngadto sa mga pangpang.
Pamiyaan ang kalungsoran
ug dili na kini puy-an.
30Alaot ka, O Jerusalem nga biniyaan!
Nganong nagbisti kag pula?
Nganong nangalahas ka man ug namintal sa imong mata?
Anugon lang ang imong pagpaguwapa
kay gisalikway ka na sa imong mga hinigugma,
ug buot ka nilang patyon!
31Nadungog ko nga may nagtuaw sama sa babaye nga nagbati,
tiyabaw sa babayeng nanganak sa iyang panganay.
Tiyabaw kadto sa Jerusalem nga naglisod na sa pagginhawa.
Gidupa niya ang iyang mga kamot ug mituaw, “Alaot ako!
Ania na sila aron sa pagpatay kanako!”
Who We AreWhat We EelieveWhat We Do
2025 by iamachristian.org,Inc All rights reserved.
