1Mahitungod sa tawo nga luya ug pagtuo, dawata ninyo siya, dili sa pakiglalis bahin sa mga katarongan.
2Kay ang usa ka tawo nagtuo nga makakaon siya ug bisan unsa, samtang ang tawong luya mokaon ug mga utanon lamang.
3Ang mokaon ug bisan unsa kinahanglang dili magtamay sa dili mokaon, ug ang dili mokaon ug bisan unsa kinahanglang dili maghukom sa mokaon, kay kini siya gidawat man sa Dios.
4Si kinsa ba ikaw nga maghukom sa sulugoon sa lain? Sa atubangan sa iyang agalon siya anha mobarog o mapukan. Ug siya pabarogon kay ang Dios makahimo man sa pagpatindog kaniya.
5Ang usa ka tawo nag-ila sa usa ka adlaw nga maayo pa kay sa ubang adlaw, samtang ang laing tawo nag-ila sa tanang mga adlaw ingon nga managsama ra. Kinahanglan nga ang matag tawo adunay hingpit nga baroganan sa iyang kaugalingong hunahuna.
6 sa imong igsoon.
22Ang pagtuo nga anaa kanimo, hupti kana diha lamang sa imong kaugalingon sa atubangan sa Dios. Bulahan ang tawo nga wala maghukom sa iyang kaugalingon diha sa iyang giuyonan.
23Apan ang tawo nga nagduhaduha gihukman kon siya mokaon, kay dili man gikan sa pagtuo, ug ang tanan nga dili gikan sa pagtuo sala.
Who We AreWhat We EelieveWhat We Do
2025 by iamachristian.org,Inc All rights reserved.
