1“Apan, pamati karon, O Jacob nga akong sulugoon,
Israel nga akong pinili!
2Mao kini ang giingon sa Ginoo nga nagbuhat kanimo,
nag-umol kanimo gikan sa tagoangkan, ug magtabang kanimo:
Ayaw kahadlok, O Jacob nga akong sulugoon,
Jesurun nga akong pinili.
3Kay magbubo ako ug tubig diha sa giuhaw nga yuta,
ug mga sapa diha sa uga nga yuta;
ako magbubo sa akong Espiritu sa ibabaw sa imong kaliwatan,
ug sa akong panalangin sa imong kaliwat.
4Sila manubo sama sa balili, taliwala sa katubigan,
sama sa mga tangbo diha sa nagdagayday nga kasapaan.
5Kining usa moingon, ‘Ako iya sa Ginoo,’
ang usa motawag sa iyang kaugalingon sa ngalan ni Jacob,
ug ang usa magsulat sa iyang kamot, ‘Iya sa Ginoo,’
ug nag-ila sa iyang kaugalingon sa ngalan ni Israel.”
6
Ipasugilon nila kanato unsay umaabot.
8Ayaw kalisang, o kahadlok;
wala ba ako magsulti kanimo sukad sa karaang panahon ug magpadayag niini?
Kamo mao ang akong mga saksi!
Aduna bay laing Dios gawas kanako?
Walay laing Bato; wala akoy nahibaloan bisan usa.”
Batok sa Pagsimba ug mga Diosdios9Ang tanan nga nagbuhat ug mga larawan walay hinungdan, ug ang mga butang nga ilang gikalipayan dili magpulos; ang ilang mga saksi dili makakita o makaila, nga tungod niana sila maulawan.
10Kinsay nagkulit ug usa ka dios, o nagtunaw ug usa ka larawan nga walay kapuslanan?
11Tan-awa, ang tanan niyang mga kauban pakaulawan, ug ang mga tigbuhat mga tawo lamang. Papundoka silang tanan, patindoga sila. Sila mangahadlok, sila pakaulawan sa tingob.
12Ang panday sa puthaw nagbuhat niini ug naghimo niini ibabaw sa baga; nagporma niini pinaagi sa mga maso, ug nagsalsal niini pinaagi sa iyang kusgan nga bukton; siya gutomon ug mawad-an sa iyang kusog, siya dili moinom ug tubig ug maluya.
13Ang panday magpahiluna sa usa ka latid, ug badlisan niya kini sa usa ka lapis; hinloan niya kini sa mga sepilya, ug badlisan niya kini sa kompas, ug hulmahon niya kini sama sa dagway sa usa ka tawo, sumala sa katahom sa usa ka tawo, aron magpuyo sa sulod sa usa ka balay.
14Siya magputol ug mga cedro, ug magkuha ug mga dagkong kahoy, ug patuboon kini taliwala sa kakahoyan sa lasang. Siya magtanom ug kahoy nga cedro, ug ang ulan magpatubo niini.
15Unya kini mahimong sugnod alang sa tawo; siya mokuha gikan niini, ug magpainit sa iyang kaugalingon. Siya maghaling niini ug magluto ug pan. Siya magbuhat usab ug usa ka dios, ug magsimba niini. Siya magbuhat niini ug usa ka kinulit nga larawan, ug magyukbo sa atubangan niini.
16Ang katunga niini sunogon niya sa kalayo; labaw sa tunga siya magkaon ug unod. Siya magsugba ug unod, ug mabusog. Siya magpainit usab sa iyang kaugalingon ug mag-ingon, “Aha, ako nainitan na, ako nakakita na sa kalayo!”
17Ang uban niini iyang himoon ug usa ka dios, iyang diosdios; ug siya mohapa sa atubangan niini ug magsimba, ug mag-ampo niini ug mag-ingon, “Luwasa ako, kay ikaw mao ang akong dios!”
18Sila wala makaila o makasabot, kay iyang gitaptapan ang ilang mga mata aron sila dili makakita, ug ang ilang mga hunahuna aron sila dili makasabot.
19Walay naghunahuna o adunay kaalam o pagsabot aron sa pag-ingon, “Gisunog nako sa kalayo ang katunga niini, ako usab nagluto ug pan ibabaw sa mga baga niini, ako nagsugba ug unod ug mikaon ug himoon ba nako ang salin niini nga usa ka dulumtanan? Mohapa ba ako sa atubangan sa punoan sa usa ka kahoy?”
20Siya nagkaon sa mga abo; usa ka linimbongan nga kasingkasing nakapahisalaag kaniya, ug siya dili makaluwas sa iyang kalag o makaingon, “Wala bay bakak sa akong tuo nga kamot?”
Ang Ginoo Magbubuhat ug Manluluwas21Hinumdomi kining mga butanga, O Jacob,
ug Israel, kay ikaw akong sulugoon;
giumol ko ikaw, ikaw akong sulugoon;
O Israel, ikaw dili nako kalimtan.
22Gipalayo nako ang imong kalapasan sama sa usa ka baga nga panganod,
ug ang imong mga sala sama sa usa ka gabon;
balik kanako, kay gilukat ko na ikaw.
23Pag-awit, O kalangitan, kay ang Ginoo naghimo niini;
singgit, mga kahiladman sa yuta;
hunat sa pag-awit, O mga kabukiran,
O lasang, ug ang matag kahoy nga anaa niini!
Kay ang Ginoo naglukat kang Jacob
ug himayaon diha sa Israel.
24Mao kini ang giingon sa Ginoo, ang imong Manunubos,
nga nag-umol kanimo gikan sa tagoangkan:
“Ako mao ang Ginoo, nga nagbuhat sa tanang mga butang,
nga mao lamang ang nagbuklad sa kalangitan,
nga naghikyad sa yuta, kinsa bay uban kanako?—
25 1 Cor. 1:20. nga nagpakyas sa mga timailhan sa mga bakakon,
ug naghimo nga buang sa mga tigpanagna,
nga nagpasibog sa mga tawo nga maalamon,
ug naghimo sa ilang kahibalo nga binuang;
26nga nagpamatuod sa pulong sa iyang sulugoon,
ug nagbuhat sa tambag sa iyang mga sinugo;
nga nag-ingon mahitungod sa Jerusalem, ‘Siya puy-an,’
ug mahitungod sa mga siyudad sa Juda, ‘Sila tukoron
ug patindogon nako ang ilang mga guba;’
27nga nag-ingon sa kahiladman, ‘Mauga ikaw,
ug akong pahubson ang imong kasapaan;’
28 2 Cron. 36:23; Ezra 1:2. nga nag-ingon mahitungod kang Ciro, ‘Siya mao ang akong tigbantay sa karnero,
ug siya magbuhat sa tanan nakong katuyoan,’
nag-ingon mahitungod sa Jerusalem, ‘Siya tukoron,’
ug mahitungod sa templo, ‘Ang imong
patukoranan ipahiluna.’ ”
Who We AreWhat We EelieveWhat We Do
2025 by iamachristian.org,Inc All rights reserved.
