MGA PAGBANGUTAN 1 - Cebuano Form-Based Bible (2011)

Ang Kasub-anan sa Jerusalem

1Pagkamingaw sa siyudad nga kaniadto

puno sa mga tawo!

Nahimo siya nga sama sa usa ka biyuda,

siya nga kaniadto bantogan taliwala sa mga kanasoran!

Siya nga kaniadto usa ka prinsesa taliwala sa mga lalawigan

nahimo nga usa ka sakop.

2Maghilak siya sa hilabihan sa kagabhion,

mga luha anaa sa iyang mga aping;

sa tanan niyang mga hinigugma

walay usa nga mohupay kaniya;

ang tanan niyang mga higala nagluib kaniya,

sila nangahimong mga kaaway niya.

3Ang Juda nabihag tungod sa mga kasakitan,

ug sa lisod nga pagpangalagad;

siya nagpuyo taliwala sa mga nasod,

apan wala makakaplag ug pahulay;

ang tanan nga naggukod kaniya nakaapas kaniya

sa taliwala sa mga kalisdanan.

4Ang kadalanan paingon sa Zion nagbangutan,

tungod kay walay miadto sa gitakda nga mga kasaulogan;

ang tanan niyang mga ganghaan biniyaan,

ang iyang mga pari nag-agulo;

ang iyang mga ulay gipaantos,

ug siya gayod anaa sa kapaitan.

5Ang iyang mga kaaway nangahimong mga pangulo,

ang iyang mga kaaway miuswag,

kay ang Ginoo nagpaantos kaniya

tungod sa pagkadaghan sa iyang mga kalapasan;

ang iyang kabataan gipamihag ngadto sa

atubangan sa kaaway.

6Gikan sa anak nga babaye sa Zion nahanaw

ang tanan niyang pagkahalangdon.

Ang iyang mga pangulo nangahimong sama sa mga lagsaw

nga wala makakaplag ug sibsibanan;

sila nanagan nga walay kusog

gikan sa naggukod kanila.

7Ang Jerusalem nahinumdom diha

sa mga adlaw sa iyang kagul-anan ug sa iyang paglatagaw,

sa tanang mga butang nga iyang nahuptan

sukad sa unang mga adlaw.

Sa diha nga nahulog ang iyang katawhan sa kamot sa kaaway,

ug walay mitabang kaniya,

ang kaaway mitan-aw nga nagbiaybiay kaniya

diha sa iyang pagkahulog.

8Ang Jerusalem nakasala ug dako

busa siya nahimong talamayon;

ang tanan nga nagpasidungog kaniya

nagbiaybiay kaniya,

kay nakita nila ang iyang pagkahubo;

Oo, siya nag-agulo,

ug gilingiw ang iyang nawong.

9Ang iyang kahugaw anaa sa iyang mga bisti,

siya wala maghunahuna sa iyang kaalaotan;

busa ang iyang pagkahulog makalilisang,

siya walay maglilipay.

“O Ginoo, sud-onga ang akong

kagul-anan, kay ang kaaway nagmadaogon!”

10Ang kaaway nagtuyhad sa iyang mga kamot

ibabaw sa tanan niyang nga bililhong mga butang;

Oo, nakita niya ang mga nasod

nga misulod sa iyang balaang puluy-anan,

kadtong gidid-an nimo

sa pagsulod sa imong tigom.

11Ang tibuok niyang katawhan nag-agulo

samtang nangita sila ug pan;

ilang gipabaylohan ang ilang mga bahandi ug pagkaon

aron sa pagpahiuli sa ilang kusog.

“Tan-awa, O Ginoo, ug sud-onga

kay ako gitamay.”

12“Wala bay bili kini kaninyo, kamong tanan nga nangagi?

Tan-awa ug sutaa

kon aduna bay kasubo nga sama sa akong kasubo

nga gipadangat kanako,

nga gipadangat sa Ginoo kanako

sa adlaw sa iyang bangis nga kasuko.

13“Gikan sa kahitas-an siya nagpadala ug kalayo;

nganhi sa akong kabukogan iya kining gipakanaog;

nagbukhad siya ug pukot alang sa akong mga tiil;

gipabalik niya ako;

gibiyaan niya ako nga nakurat,

luya sa tibuok nga adlaw.

14“Ang akong mga kalapasan nahigot ngadto sa yugo;

pinaagi sa iyang kamot kini gidugtong;

gibutang kini sa akong liog,

iyang gipahuyang ang akong kusog;

ang Ginoo mitugyan kanako ngadto sa mga kamot

niadtong dili ako makasukol.

15“Gitamakan sa Ginoo ang tanan nakong kusgan nga mga tawo diha

sa akong atubangan;

siya nagpatawag ug tigom batok kanako

aron sa pagdugmok sa akong mga batan-ong lalaki;

ang Ginoo nagtamak sa anak nga ulay sa Juda

sama sa pagtamak diha sa pug-anan.

16“Tungod niining mga butanga ako naghilak;

ang akong mga mata nagpaagas sa mga luha;

kay ang tighupay layo kanako,

siya nga magpahiuli sa akong kadasig;

ang akong mga anak nangahimong biniyaan,

tungod kay ang kaaway midaog man.”

17Gituy-od sa Zion ang iyang mga kamot,

apan walay usa nga mohupay kaniya;

ang Ginoo nagsugo batok kang Jacob

nga ang iyang mga siligan mangahimo nga iyang mga kaaway;

ang Jerusalem nahimong

hugaw nga butang taliwala kanila.

18“Ang Ginoo anaa sa matarong

kay ako misukol batok sa iyang pulong;

apan pamati, kamong tanan nga katawhan,

ug sud-onga ang akong kasubo;

ang akong mga ulay ug ang akong mga batan-ong lalaki

nahimong mga binihag.

19“Gitawag nako ang akong mga hinigugma,

apan gilimbongan nila ako;

ang akong mga pari ug mga kadagkoan

nangamatay didto sa siyudad,

samtang nangita sila ug pagkaon

aron sa pagpahiuli sa ilang kusog.

20“Tan-awa, O Ginoo, kay ako anaa sa kasakitan,

ang akong kasingkasing anaa sa kasamok,

ang akong kasingkasing gikumot sa sulod nako,

tungod kay ako masupilon man kaayo.

Sa dalan ang espada nagpatay;

diha sa balay sama kini sa kamatayon.

21“Sila nakadungog sa akong pag-agulo;

walay usa nga mohupay kanako.

Ang tanan nakong mga kaaway nakadungog sa akong kaguol;

nalipay sila nga ikaw naghimo niini.

Ipadala ang adlaw nga imong gipahibalo

ug himoa sila nga sama kanako.

22“Itugot nga ang tanan nilang daotang buhat modangat sa imong atubangan;

ug siloti sila ingon

nga ikaw nagsilot kanako

tungod sa tanan nakong mga kalapasan;

kay ang akong mga pag-agulo daghan

ug ang akong kasingkasing nagluya.”