1Apan kini nakapasubo pag-ayo kang Jonas ug siya nasuko.
2 ug gipatubo kini lapaw kang Jonas aron kini makahatag ug landong sa iyang ulo, aron sa pagluwas kaniya gikan sa iyang dili maayong kahimtang. Tungod niana si Jonas nalipay pag-ayo tungod sa tanom.
7Apan sa diha nga mibanagbanag ang kabuntagon sa pagkasunod adlaw, ang Ginoo nag-andam ug usa ka ulod nga modaot sa tanom nga tungod niana nalaya kini.
8Sa diha nga misidlak na ang adlaw, nag-andam ang Dios ug usa ka init nga hangin sa silangan ug ang adlaw miigo sa ulo ni Jonas nga tungod niana siya naluya ug naghangyo nga mamatay na lamang unta ug siya miingon, “Maayo pa alang kanako nga mamatay kay sa mabuhi.”
9Apan ang Dios miingon kang Jonas, “Maayo ba ang imong gibuhat, nga ikaw nasuko tungod sa tanom?” Ug siya miingon, “Maayo ang akong gibuhat sa pagkasuko, kasuko nga igo nga ikamatay.”
10Ug ang Ginoo miingon, “Ikaw naluoy sa wala nimo hagoi o patuboa, nga miturok sa kagabhion ug namatay sa kagabhion.
11Ug dili ba diay nako kaluy-an ang Ninibe, ang dakong siyudad, diin adunay kapin sa 120,000 ka tawo nga dili gani makaila sa ilang tuo nga kamot gikan sa ilang wala nga kamot, ug usab daghan ug kahayopan?”
Who We AreWhat We EelieveWhat We Do
2025 by iamachristian.org,Inc All rights reserved.
