1O Ginoo, ikaw mao ang akong Dios;
pasidunggan ko ikaw, dayegon nako ang imong ngalan;
kay naghimo ikaw ug mga butang nga katingalahan,
mga laraw sa dugay na nga panahon, kasaligan ug matuod.
2Kay imong gihimo nga usa ka tinapok ang usa ka siyudad,
ang kinutaang siyudad nagun-ob;
ang dangpanan sa mga langyaw dili na usa ka siyudad,
kini dili na gayod matukod pag-usab.
3Busa ang mga kusgan nga mga katawhan magpasidungog kanimo;
ang mga siyudad sa makalilisang nga mga nasod mahadlok kanimo.
4Kay ikaw nahimong usa ka lig-ong salipdanan sa kabos,
usa ka lig-ong salipdanan sa nanginahanglan diha sa iyang kagul-anan,
usa ka salipdanan gikan sa bagyo, usa ka landong gikan sa kainit;
kay ang pagdasmag sa tawong bangis sama sa bagyo batok sa usa ka bungbong,
5sama sa kainit sa usa ka dapit nga uga.
Imong gipahilom ang kabanha sa mga langyaw;
sama sa kainit diha sa landong sa usa ka panganod,
ang awit sa mga bangis gipahunong.
Mag-andam ang Dios ug Kasaulogan6Niining bukira ang Ginoo sa mga panon maghimo alang sa tanang mga katawhan
ug usa ka kasaulogan sa tambok nga mga butang, usa ka kasaulogan sa mga maayong bino,
sa mga butang nga tambok nga puno sa uyok, sa maayong bino nga pinalugdang nga maayong pagkasala.
7Ug iyang gub-on niining bukira
ang tabon nga gilabay ibabaw sa tanan nga mga katawhan,
ang pandong nga gibukhad ibabaw sa tanan nga mga nasod;
8 sa iyang mga kamot.
12Ang habog nga mga paril sa imong mga kuta iyang pukanon,
ipaubos ug lumpagon ngadto sa yuta, ngadto sa abog.
Who We AreWhat We EelieveWhat We Do
2025 by iamachristian.org,Inc All rights reserved.