1Tindog, sidlak; kay ang imong kahayag miabot na,
ug ang himaya sa Ginoo misubang nganha kanimo.
2Kay tan-awa, ang kangitngit motabon sa yuta
ug ang baga nga kangitngit sa mga katawhan;
apan ang Ginoo mosidlak nganha kanimo,
ug ang iyang himaya makita sa ibabaw nimo.
3Ug ang kanasoran moduol sa imong kahayag,
ug ang mga hari nganha sa kasilaw sa imong pagsubang.
4Ilingi ang imong mga mata sa palibot, ug tan-aw;
silang tanan nagtigom, sila nanganha kanimo;
ang imong mga anak nga lalaki manganha kanimo gikan sa layo,
ug ang imong mga anak nga babaye dad-on nga sinapwang sa mga bukton.
5Unya ikaw makakita ug mosidlak,
ang imong kasingkasing matingala ug malipay;
tungod kay ang kadagaya sa dagat dad-on nganha kanimo,
ang bahandi sa mga nasod modangat kanimo.
6Ang panon sa mga kamilyo motabon kanimo,
ang mga batan-on nga kamilyo sa Midian ug sa Epha;
ang tanang gikan sa Seba manganhi.
Sila magdala ug bulawan ug insenso,
ug magmantala sa pagdayeg sa Ginoo.
7Ang tanan nga mga panon sa karnero sa Kedar tigomon nganha kanimo,
ang mga laking karnero sa Nebaiot mag-alagad kanimo;
sila mosaka uban ang pagdawat diha sa akong halaran,
ug himayaon nako ang mahimayaon nakong balay.
8Kinsa ba kini sila nga nanglupad sama sa panganod,
ug sama sa mga salampati ngadto sa ilang mga tamboanan?
9Kay ang mga pulo maghulat kanako,
ug ang mga barko sa Tarsis mag-una,
aron sa pagdala sa imong mga anak nga lalaki gikan sa layo,
dala ang ilang plata ug ang ilang bulawan,
alang sa ngalan sa Ginoo nga imong Dios,
ug alang sa Balaan sa Israel,
tungod kay siya naghimaya kanimo.
10Ang mga langyaw magtukod sa imong mga kuta,
ug ang ilang mga hari mag-alagad kanimo;
kay diha sa akong kaligutgot gisamaran ko ikaw,
apan tungod sa akong maayong kabubut-on gikaluy-an ko ikaw.
11
12Kay ang nasod ug ang gingharian
nga dili moalagad kanimo mangalaglag;
kadtong mga nasora gun-obon gayod.
13Ang himaya sa Lebanon modangat kanimo,
ang mga kahoy nga sipre, ang platano ug ang mga aguho,
aron sa pagpatahom sa dapit sa akong balaang puluy-anan,
ug himoon nako nga mahimayaon ang dapit sa akong mga tiil.
14
ang Zion sa Balaan sa Israel.
15Bisan ug ikaw gisalikway ug gikasilagan,
nga walay bisan usa nga mohapit kanimo,
himoon ko ikaw nga halangdon hangtod sa kahangtoran,
kalipay sa daghang mga kaliwatan.
16Ikaw magsuso sa gatas sa mga nasod,
ikaw magsuso sa dughan sa mga hari;
ug ikaw makaila nga ako, ang Ginoo, mao ang imong Manluluwas,
ug imong Manunubos, ang Gamhanan ni Jacob.
17Inay bronsi ako magdala ug bulawan,
ug inay puthaw ako magdala ug plata;
inay kahoy, bronsi
inay mga bato, puthaw.
Himoon nako nga imong mga tinugyanan ang pakigdait,
ug imong mga kapatas ang pagkamatarong.
18Ang kabangis dili na madungog diha sa imong yuta,
ang kadaot o kalaglagan sulod sa imong mga utlanan;
apan tawgon nimo ang imong mga kuta nga Kaluwasan,
ug ang imong mga ganghaan Pagdayeg.
19 apan ang Ginoo mao ang imong kahayag nga walay kataposan,
ug ang imong Dios mao ang imong himaya.
20Ang imong adlaw dili na mosalop,
o ang imong bulan moawop,
kay ang Ginoo mao ang imong kahayag nga walay kataposan,
ug ang mga adlaw sa imong pagbangutan taposon.
21Ang imong katawhan mahimong matarong;
sila makapanag-iya sa yuta hangtod sa kahangtoran,
ang salingsing sa akong tinanom, ang buhat sa akong mga kamot,
aron ako himayaon.
22Ang labing ubos mahimong usa ka banay,
ug ang labing gamay mahimo nga usa ka gamhanang nasod;
ako mao ang Ginoo;
diha sa panahon niini dalion nako kini.
Who We AreWhat We EelieveWhat We Do
2025 by iamachristian.org,Inc All rights reserved.